نقش مهارت های حل مسیله بر استرس ادراک شده و خودکارآمدی اجتماعی دانش آموزان مقطع سوم دبیرستان شهر یزد

پژوهش حاضر با هدف ( تعیین نقش واسطه ای مهارت های حل مسیله بر استرس ادراک شده و خودکارآمدی اجتماعی دانش آموزان پایه سوم دبیرستان شهر یزد ) انجام پذیرفت. روش تحقیق به لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ اجرا نیز توصیفی بود. جامعه آماری عبارت بودند از دانش آموزان دختر و پسر پایه سوم دبیرستان شهر یزد ( 8000 نفر)، و براساس جدول مورگان، حجم نمونه 300 نفر برآورد گشت؛ بنابراین، تعداد 300 نفر ( 150 دانش آموز دختر و 150 دانش آموز پسر ) با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای مورد آزمون قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه بود، شامل: استرس ادراک شده کوهن و همکاران ( 1983 )؛ خودکارآمدی اجتماعی کنلی ( 1989 )؛ و مهارت حل مسیله دزوریلا و همکاران ( 2002 ). داده ها با استفاده از نرم افزار تحلیلی- کاربردی spss ورژن 20 مورد پردازش و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که دانش آموزان از نظر مهارت حل مسیله، 7 / 25 درصد در سطح کم؛ 0 / 53 درصد در سطح متوسط و 3 / 21 درصد در سطح زیاد بودند. 2 / 40 درصد از واریانس متغیر استرس ادراک شده توسط متغیر مستقل یعنی مهارت های حل مسیله پیش بینی می شود ( 001 / 0 < p ) و 1 / 45 درصد از واریانس متغیر خودکارآمدی اجتماعی نیز توسط مهارت های حل مسیله پیش بینی می شود ( 001 / 0 < p ). همچنین، میزان مهارت حل مسیله دانش آموزان دختر بیش از دانش آموزان پسر( 05 / 0 < p )؛ میزان استرس ادراک شده دانش آموزان دختر بیش از دانش آموزان پسر ( 05 / 0 < p )؛ و بین میزان خودکارآمدی اجتماعی دانش آموزان دختر و پسر اختلاف معنادار آماری وجود نداشت ( 05 / 0 > p ). بنابراین، مهارت حل مسیله و فراگیری آن، خودکارآمدی اجتماعی و مقابله با استرس ادراک شده توسط دانش آموزان از اهمیت زیادی برخوردار بوده و اقدامات اجرایی را در سطح خانواده، مدارس و اجتماع می طلبد.

کلیدواژه ها:

مهارت حل مسیله ، استرس ادراک شده ، خودکارآمدی اجتماعی ، دانش آموز