تحلیل تطبیقی مقررات سرمایه گذاری خارجی در حقوق ایران و کشور ترکیه

سرمایه گذاری شرکتهای خارجی یکی از اصلی ترین منابع جذب سرمایه و ایجاد اشتغال برای کشورها به خصوص کشورهای در حال توسعه می باشد. سرمایه گذاری خارجی علاوه بر اینکه ارز مورد نیاز کشور مقصد را تامین می نماید ، می تواند همراه با ایجاد اشتغال به انتقال فناوری به داخل کشور و تعلیم آنها به افراد بومی نیز منجر شود و این انتقال فناوری می تواند در آینده در صورتیکه از آن به نحو صحیح استفاده شود کشور مقصد را از واردات و پرداخت هزینه بابت آن بی نیاز نماید. اکثریت کشورهای در حال توسعه تمام تلاش خود را در تشویق و جذب سرمایه گذاران خارجی می نمایند اما این دسته از سرمایه گذاران نیز با توجه به کسب منفعت مالی بط ور قط ع نک ات مهمی را مد نظر قرار خواهند داد ، از جمله امنیت سرمایه گذاری و حفظ سرمایه ، تضمین سود دهی ، تضمین دولت در خصوص سرمایه و حمایت از آن و از جمله این موارد که خود نیازمند قوانین خاصی می باشند و در صورت عدم تص ویب این دسته قوانین ، کشور مقص د می بایست نسبت به آن اقدامات لازم را انجام دهد تا سرمایه گذار خارجی تشویق به سرمایه گذاری گردد. در ایران نیز به همین منظ ور قانون حمایت و تشویق سرمایه گذاری خارجی در سال 1380 و در 25 ماده و آیین نامه اجرایی آن در 38 ماده به تصویب رسیده است . در این مقاله سعی در بررسی این قانون ، نکات ضعف و قوت آن و میزان تاثیر آن در سرمایه گذاری خارجی و تطبیق آن با کشور ترکیه مورد بررسی قرار می گیرد

کلیدواژه ها:

سرمایه گذاری خارجی ، تشویق ، جذب سرمایه