جایگاه ارزیابی درونی و بیرونی در بهبود کیفیت عملکرد مراکز آموزش عالی: مورد (دوره دکتری گروه علوم تربیتی واحد علوم و تحقیقات تهران)

هدف از مقاله حاضر، ارزشیابی درونی و بیرونی کیفیت دوره دکتری گروه علوم تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم وتحقیقات تهران به منظور فراهم کردن رهنمود هایی جهت تضمین و ارتقاء کیفیت دوره است. پژوهش حاضر از نوع کاربردیو روش تحقیق آن زمینه یابی می باشد. و جهت انجام آن از ابزارهای کمی (پرسشنامه) و کیفی (مصاحبه و مشاهده) بهرهگرفته شده است. جامعه مورد مطالعه شامل : 1. مدیر گروه ؛ 2. هیات علمی (4 عضو)؛ 3.دانشجویان (40 نفر)؛ 4. دانشآموختگان (78 نفر)؛ 5.کارفرمایان (35 نفر) است. با توجه به محدود بودن جامعه ی مورد مطالعه و جهت بررسی عمیق آنسرشماری کامل انجام شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش توصیفی از نوع فراوانی ، میانگین و روش وزن دهیبه عوامل مورد ارزشیابی استفاده شده است.در نهایت با توجه به داده های به دست آمده، میزان مطلوبیت هر یک از عواملمورد ارزشیابی در ارزشیابی بیرونی و درونی، مطابق با یکدیگر و به این ترتیب است: عامل اول اهداف، جایگاه سازمانی،مدیریت و تشکیلات: نسبتا مطلوب؛ عامل دوم- هیات علمی: مطلوب؛ عامل سوم- دانشجویان : مطلوب؛ عامل چهارم- دوره های آموزشی و برنامه درسی: نسبتا مطلوب؛ عامل پنجم- فرایند یاددهی- یادگیری: نسبتا مطلوب ؛و عامل ششم- دانش آموختگان: مطلوب. و درآخر وضعیت کلی کیفیت گروه در هر دو ارزشیابی درونی و بیرونی با ارزش عددی 2/5 مطلوب می باشد.باشد.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی درونی ، ارزشیابی بیرونی ، کیفیت در آموزش عالی ، تضمین کیفیت