نقش ذهن آگاهی و یادگیری خودتنظیمی در یادگیری علم و مهارت

فعالیت های یادگیری دانش آموزان به وسیله سه عامل فرآیندهای شخصی، محیطی و رفتاری آن ها تعیین می شود و در این میانیادگیری خودتنظیمی مولفه های شناخت، انگیزش و کنش وری تحصیلی را به صورت یک مجموعه در هم تنیده و مرتبط در نظر می گیرد وبه فراگیران این امکان را می دهد که به جای آنکه برای کسب مهارت و دانش بر معلمان، والدین و یا دیگر عوامل آموزشی تکیه کنند، شخصا کوشش های خود را شروع و هدایت کنند، کسب تجارب یادگیری خود را فعالانه و از راه های بسیار متنوع هدایت نمایند، از راهبردهای نظارتی مناسب سود جویند و هر زمان که ضرورت داشته باشد، راهبردهای یادگیری مورد استفاده در پاسخ به ملزومات خود، ویژگی های تکلیف و شرایط محیط را تغییر دهند و به نظر می رسد که با حضور ذهن و آگاهی در لحظه جاری می توان، به دانش آموزان در توجیه تکالیف، تمرکز روی بخش مهم تکالیف، سازماندهی مواد درسی و نگهداری یک جور روان شناسی مولد یادگیری کمک کرد، چرا که حیطه آموزش و یادگیری، آنگاه که، ذهن آگاهی اساس انجام تکلیف بهصورت هشیار و خودآگاه قرار گیرد، انجام هر تمرین به طور هدفمند و آگاهانه میتواند ظرفیت و توانایی نظام پردازش اطلاعات را افزایش دهد و بهعنوان یک نظام هشدار اولیه، مانع شروع یک درگیری ذهنی شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری خودتنظیمی ، ذهن آگاهی ، یادگیری