بررسی رابطه بین بهزیستی روانشناختی و آلکسی تیمیا با تاب آوری و افکار خودکشی در افراد وابسته به مواد در شهر شیراز

هدف اساسی پژوهش بررسی رابطه بین بهزیستی روانشناختی و آلکسی تیمیا با تاب آوری و افکار خودکشی در افراد وابسته به مواد در شهر شیراز می باشد. کل نمونه این پژوهش تعدادی از معتادان شهر شیراز می باشد که به روش نمونه گیری خوشه ای تعداد 150 نفر از آنها به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این تحقیق شامل چهار پرسشنامه آلکسی تیمیای تورنتو (TAS) ، پرسشنامه بهزیسنتی روان شناختی ریف، پرسشنامه ی تاب آوری کانر و دیویدسون و پرسشنامه افکار خودکشی بک بوده است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی از نظر ماهیت توصیفی بوده که جامعه آماری آن را تعدادی از افراد معتاد در شهر شیراز تشکیل می دهد. یافته ها و نتایج پژوهش نشان داد که مدل این تحقیق 56/1 درصد (R2=0/561) از تغییرات خودکشی و 31/3 درصد (R2=0/313) از تغییرات آلکسی تیمیا و 86/3 درصد (R2=0/481) از تغییرات تاب آوری و همچنین 43/9 درصد (R2=0/439) از تغییرات خودکشی را می تواند پیش بینی کند. در مجموع نتایج پژوهش حاکی از آن بود که کلیه متغیرهای تحقیق در سطح 99 % دارای رابطه معنی داری با یکدیگر می باشند. این ارتباط ها به گونه ای بود که نشان داد بهزیستی روانشناختی با آلکسی تیمیا و خودکشی دارای ارتباط منفی و با تاب آوری ارتباط مثبت دارد این به این معنا می باشد که بهبود میزان بهزیستی روانشناختی باعث کاهش آلکسی تیمیا و خودکشی و بهبود آن باعث ارتقا تاب آوری می گردد. همچنین این نتایج نشان داد آلکسی تیما با تاب آوری رابطه منفی و با خودکشی رابطه مثبت دارد یعنی با افزایش آلکسی تیمیا تاب آوری کاهش و خودکشی افزایش می یابد. در نهایت نتایج همبستگی پیرسون نشان داد خودکشی و تاب آوری دارای رابطه منفی با همدیگر می باشند و تاثیر عکس بر همدیگر می گذارند.

کلیدواژه ها:

الکسی تیمیا ، بهزیستی روان شناختی ، تاب آوری ، افکار خودکشی و معتادان