شناسایی و رتبه بندی عوامل موثر در ایجاد مزیت رقابتی پایدار در صنعت بانکداری الکترونیک با رویکرد استراتژیک

در طول دهه گذشته، دیدگاه مبتنی بر مزیت رقابتی که در چارچوب دیدگاه مبتنی بر منابع جامع تر از استراتژی رقابتی تکامل پیدا کرد، به عنوان چارچوبی نظری برای توضیح ناهمگنی در عملکرد سازمانی پدیدار شده است. بسیار از بانک ها در سطح جهان خدمات خود را به صورت الکترونیکی ارایه می دهند و با یکپارچه شدن اقتصاد جهانی، کشور ما نیز تحت تاثیر قرار می گیرد. از سویی دیگر نیز، بخش در حال رشدی از مشتریانی شکل گرفته اند که فهم تکنولوژیکی دارند و سهولت سیستم های توزیع خدمت مبتنی بر تکنولوژی را نسبت به ارایه این خدمات از طریق کارکنان بانک ترجیح می دهند. لذا یافتن عواملی که منجر به پایداری مزیت رقابتی بانکداری الکترونی می شوند، ضروری است. در این پژوهش عوامل خلق مزیت پایدار در بانکداری الکترونی از چهار بعد ایجاد مزیت رقابتی پایدار از طریق بهبود کارایی منابع انسانی ، ایجاد مزیت رقابتی پایدار از طریق عوامل درون سازمانی ، ایجاد مزیتت رقابتی پایدار از طریق عوامل رقابتی و ایجاد مزیت رقابتی پایدار از طریق عوامل محیطی مورد بررسی قرار گرفتند که نتایج شناسایی شامل 19زیر معیار می باشد. داده های حاصل از پرسشنامه زوجی 11 خبره حوزه بانکداری الکترونیک، با نرخ ناسازگاری کل 083/ 0، از طریق فرایند تحلیل شبکه ای رتبه بندی شد که معیار ایجاد مزیت رقابتی پایدار از طریق بهبود کارایی منابع انسانی ، ارجح ترین معیار و زیرمعیار عوامل تکنولوژیکی، به عنوان مهمترین گزینه (زیرمعیار) شامل موارد کافی بودن مراکز ارایه دهنده خدمات ، امکانات نرم افزاری جهت پشتیبانی ، وجود متخصص داخلی و کیفیت دانش فنی متخصصان ایرانی انتخاب گردید.

کلیدواژه ها:

رقابت پذیری ، مزیت رقابتی پایدار ، بانکداری الکترونیک