بررسی مسولیت کارفرمادرمقابل آموزشهای ناشی ازکار در حقوق داخلی ایران

قانون مسیولیت مدنی مصوب سال 1329 درماده یک خود هرکس را که درنتیجه بی احتیاطی به جان یا سلامتی دیگری ضررمادی یا معنوی وارد نماید مسیول جبران خسارت ناشی ازعمل خود دانسته است البته این تعریف بسیارعام بوده و ازشمول وسیعی برخوردار است اما درماده 5همین قانون رابطه دقیق تری بین اسیب بدنی وارد به اشخاص و مسیولیت شخص وارد کننده آسیب بیان کرده است اگردراثراسیبی که به بدن یا سلامتی کسی وارد شده دربدن او نقصی پیدا شود یا قوه کارزیان دیده کم گردد و یا ازبین برود و یاموجب افزایش مخارج زندگی او بشود وارد کننده زیان مسیول جبران کلیه خسارات مزبور است اگرچه رابطه کلی و حقوقی افراد جامعه را قانونم دنی و قانون مسیولیت مدنی ترسیم مینماید اما قوانین کاروتامین اجتماعی به عنوان قوانین خاص درزمینه تعیین چارچوب کلی رابطه بین کارفرما و کارکنانش برسایرقوانین تقدم دارد که این دراین مقوله بیشتر درصدد بیان مسیولیت ناشی ازعدم آموزش یا به عبارتی ترک فعل کارفرما درآموزش کارگر و یا به عبارتی کوتاهی و قصور وی دراین زمینه پرداخته است

کلیدواژه ها:

مسیولیت قراردادی ، قانون سازمان تامین اجتماعی ، حق السعی ، نظریه تقصیر ، نظریه خطر