بررسی مکانیابی ایستگاه های آتش نشانی شهر تهران (نمونه موردی: منطقه یک شهرداری/ ایستگاه های 6 و 88)

یکی از معیارهای توسعه رفاه اجتماعی، افزایش سطح ایمنی جامعه و دسترسی مناسب و مطلوب شهروندان به زیرساختهای ایمنی در زمان بروز مخاطرات و بحران های شهری است. مکانیابی مطلوب مراکز خدمات امداد درکنار سایر کاربریهای اساسی، یکی از عوامل مهم در پایداری عملکرد مراکز خدمات رسان در مواقع بروز مخاطرات شهریو افزایش ضریب ایمنی شهری به شمار می رود. گسترش همه جانبه و پرشتاب شهر ،تهران به عنوان یک کلانشهر درهای دهه اخیر، و عدم فرصت کافی در ساماندهی های بافت شهری و فراهم سازی زیر های ساخت مناسب شهری سببشده که پیامدهای نامطلوب و اثرگذار در افزایش توسعه فضای شهری و منطقه ای و ناکارآمدی رفاه شهروندان را در پی داشته باشد. در پژوهش حاضر، با توجه به تنوع ملاکهای مکانیابی برای هر یک از مراکز امدادرسانی و نقشه هایمختلف هر یک از آنها در هنگام وقوع حادثه، های ایستگاه نشانی آتش به عنوان یکی از مهمترین مراکز در تامین ایمنی شهرها انتخاب شده است. در پی آن، الگوی مکانیابی مراکز آتش نشانی بر اساس چهار معیار تاثیرگذار اصلی به ترتیب شبکه اهمیت جمعیت، معابر، شعاع عملکرد و کاربری اراضی شهری سنجش می شود. این پژوهش به بررسی ایستگاه های آتش نشانی شهر تهران و به طور خاص به بررسی و مطالعه ایستگاه های آتش نشانی واقع در منطقه یک شهرداری نمونه های6 و 88 با استفاده از نرم افزار GIS پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

ایستگاه های آتش نشانی ، منطقه یک شهرداری ، بحران ، خدمات رسانی ، GIS