کاربرد SPI در بررسی فراوانی، شدت و گستره خشکسالی در شمال غرب ایران

خشکسالی پدیده ای طبیعی و اقلیمی است و در واقع بخشی از اقلیم یک منطقه محسوب می‌شود و تاثیرات محیطی، اجتماعی و اقتصادی چشمگیری دارد. خشکسالی با دیگر بلایای طبیعی از این جهت متفاوت است که تعیین دقیق شروع و پایان آن تا حدودی مشکل است. اغلب تعاریف خشکسالی بر مبنای بیان کمبود بارش در نتیجه کمبود آب در بعضی از فعالیت‌های مرتبط با آب می‌باشد. از جمله کارهای مهم در مطالعات خشکسالی هر منطقه تعیین شاخص‌هایی است که بتوان براساس آنها میزان و شدت خشکسالی را در یک منطقه ارزیابی کرد. در میان شاخص‌هایی که از تحلیل داده های بارش، برای مطالعه خشکسالی استفاده می شود شاخص SPI، با درنظر گرفتن مزایایی که در پیش‌بینی و تحلیل و مطالعات منطقه‌ای و ایجاد ارتباط زمانی بین رخدادهای خشکسالی در نواحی مختلف یک پهنه دارد استفاده کرد. در این تحقیق خشکسالی از دیدگاه اقلیمی، با استفاده از شاخص SPI در منطقهشمال غرب ایران مورد ارزیابی قرار گرفته و از آمار بارندگی 7 ایستگاه سینوپتیک منطقه استفاده گردید. با استفاده از روش بارش استاندارد شده، مقدار شاخص SPI در مقیاس‌های زمانی 3 و 12 ماهه در دوره آماری 30 ساله (2007-1978) برای منطقه محاسبه گردید و نمودارها و جداول و نقشه‌های مربوطه ترسیم شد. نتایج نشان داد که سال 1982 مرطوبترین سال و سال 2001 خشکترین سال دوره بوده است. مرطوبترین فصل، فصل پاییز و خشکترین فصل، فصل زمستان بوده و فصل بهار هم از شرایط تقریباً نرمالی برخوردار بوده‌اند.