طراحی ریز شبکه ها بر اساس قابلیت اطمینان توسط الگوریتم ژنتیک

ریزشبکه ها معمولا شامل مجموعه ای از منابع تولید پراکنده، سیستم ذخیره ساز انرژی و مجموعه ای از بارها می باشند که مزایای فراوانی برای تمامی بازیگران صنعت برق دارند. این ریز شبکه ها را هم می توان بصورت متصل به شبکه و هم به صورت جزیره ای مورد بهره برداری قرار داد. بنابراین در این مقاله به تجزیه شبکه توزیع استاندارد 33 شین شعاعی به چندین ریز شبکه با حضور گسترده منابع تولید پراکنده متقاوت، از جمله منابع تولید پراکنده تجدید پذیر بادی و خورشیدی بمنظور قابلیت اطمینان بالا پرداخته شده است. شبکه مورد بحث از نظر سرپرستی و مدیریت تولید می تواند تا 5 قسمت تقسیم گردد و هر قسمت با مدیریت جداگانه اداره گردد که تعداد و محدوده این بخش ها را نتیجه بهینه سازی توسط الگوریتم ژنتیک مشخص می شود. برای تولید منابع بادی و خورشیدی رژیم ساعتی متوسط سالانه فرض شده است. فاکتور انرژی از دست رفته (ENS) به عنوان شاخص قابلیت اطمینان سیستم مد نظر قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

ریزشبکه ، منابع انرژی تجدید پذیر ، قابلیت اطمینان ، الگوریتم ژنتیک