آماده سازی نانوامولسیون اسانس ترخون و ارزیابی خاصیت لاروکشی آن بر علیه آنوفل استفنسی

استفاده مداوم از لاروکش های شیمیایی سبب بروز مقاومت در بسیاری از گونه ها و نیز بروز آلودگی های محیط زیست در سراسر جهان گردیده است. فرموله نمودن اسانس ها به نانوامولسیون و استفاده به عنوان لاروکش، جایگزین مناسبی برای این منظور محسوب می گردد. در این پژوهش ابتدا قدرت لاروکشی اسانس ترخون بر علیه آنوفل استفنسی طبق روش توصیه شده WHO بررسی گردید. غلظت کشندگی 50 و 90% آن به کمک نرم افزار 22 V SPSS و آنالیز پروبیت به ترتیب 11.36 و 17.54 (فرمول در متن اصلی مقاله) تعیین شد. سپس با استفاده از تویین 20 و ایزوپروپیل الکل به عنوان سورفکتانت و کمک سورفکتانت، یکسری نانوامولسیون با گستره اندازه ذره ای 10 تا 291 نانومتر آماده گردید. پایداری نانوامولسیون های مطلوب در برابر رقیق سازی در تست لاروکشی بررسی گردید. در نهایت خاصیت لاروکشی دو نانوامولسیون با اندازه ذره ای اولیه 15 و 14 نانومتر با اسانس محلول بررسی شد. اندازه ذرات فرمولاسیون های مذکور پس از رقیق سازی در تست لاروکشی به ترتیب 9310 و 11 نانومتر گردید. به عبارتی ساختار نانوامولسیون اول کاملا بهم ریخت و به میکروامولسیون تغییر کرد. قدرت لاروکشی نانوامولسیون پایدار با اندازه ریزتر، بدلیل نفوذ بهتر به بدن لارو، به صورت معناداری نسبت به نانوامولسیون دیگر و اسانس افزایش داشت. با توجه به قدرت لاروکشی بالای اسانس ترخون و نیز افزایش معنادار کارایی آن پس از فرموله شدن، میتوان با طراحی و ساخت نانوامولسیون های مختلف، به لاروکش ارزان قیمت و در عین حال بی خطر برای محیط زیست دست یافت.

کلیدواژه ها:

آنوفل استفنسی ، اسانس ترخون ، خاصیت لاروکشی و نانوامولسیون