اثر واریته و زمان برداشت روی ویژگی‌‌های کیفی رب گوجه‌فرنگی

یکی از عمده‌ترین محصولات گوجه‌فرنگی رب است. با افزایش تقاضای این فراورده در ایران و جهان، بررسی عوامل مؤثر در تولید به منظور بهبود ویژگی‌های کیفی این فراورده، ضروری است. نخستین گام در بهینه‌سازی هر فرآیندی، انتخاب ماده اولیه مناسب با هدف مصرف آن است. بنابراین شناخت ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی رب حاصل از واریته‌های گوجه‌فرنگی می‌تواند در انتخاب ماده اولیه مناسب مفید باشد. در این پژوهش بررسی گسترده‌ای روی ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی رب حاصل از 17 واریته گوجه‌فرنگی در دو گروه هیبرید و استاندارد در طی 3 زمان برداشت (3چین) انجام شده است. هدف این بررسی تعیین بهترین واریته گوجه‌فرنگی حهت تهیه رب با ویژگی‌های ثابت و مطلوب در طی زمان بهره‌برداری است.بررسی آماری نتایج نشان داد که در بین واریته‌های هیبرید، واریته ال. تی. اچ. بی(020) و استاندارد کال. جی. ان-3 دارای بیشترین امتیاز در مجموع ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی هستند. البته واریته‌های هیبرید هایپیل 45، جی. اس-12 و دوال پراید و واریته‌های استاندارد ارلی اوربانا-وای، پتومک-2 و ارلی اوربانا-111 نیز در رده‌های بعدی جزء واریته‌های مناسب جهت تهیه رب بودند. اثر زمان برداشت روی ویژگی‌های رب واریته‌های مختلف نیز معنی‌دار بود. لذا انتخاب واریته‌های مناسب بر اساس داشتن حداقل تغییرات در صفات در طی زمان برداشت انجام گرفته است. بطوری که بتوان در طی زمان بهره‌برداری واریته‌های مناسب و با کیفیت ثابت را در اختیار تولید قرار داد.

کلیدواژه ها:

رب گوجه‌فرنگی ، واریته‌های گوجه‌فرنگی ، زمان برداشت ، ویژگی‌های فیزیکی ، شیمیایی و حسی