سنتز جاذب C14/Fe3O4@SiO2 و بررسی کارایی آن در حذف اورانیوم از محلول های آبی و پساب واقعی با استفاده از ماده واسطه بنزامید

امروزه موضوع جداسازی و حذف اورانیم از لحاظ مسایل محیط زیستی بهداشتی و استراتژیکی اهمیت فراوانی یافته است این عنصر دارای کاربرد مهم و پرسودی است که پژوهشگران را به سمت شناسایی رش های حذف اورانیوم همراه با احیای آن کشانده است در این پژهش با سنتز جاذب C14/Fe3O4@SiO2 و با ایجاد کمپلکس اورانیوم بنزامید سعی در حذف اورانیوم بر روی جاذبی با قابلیت احیای مناسب شد ابتدا جاذب Fe3O4@SiO2 سنتز و توسط ماده ی تری اتوکسی سیلان اصلاح شد ویژگی های فیزیکی جاذب توسط آنالیز SEMوFTIR بررسی شد سپس آزمایش های در زمینه تاثیر سرعت اختلاط زمان قدرت یونس و قابلیت استفاده مجدد جاذب انجام گرفت در نهایت کارایی این جاذب در حذف اورانیوم از پساب واقعی مورد بررسی قرار گرفت آنالیز SEMوFTIR تایید کننده سنتز و اصلاح موفق جاذب Fe3O4@SiO2 بودند اگرچه بر اساس آنالیز آماری سرعت اختلاط و قدرت یونی همانند زمان عواملی موثر بر کارایی جاذب محسوب می شوند اما تنها سبب افزایش 5 درصد و کاهش 17 درصد راندمان حذف همزمان با افزایش سرعت اختلاط تا 250 و قدرت یونی تا 1/5 مولار شدند بالاترین راندمان حذف اورانیوم در پساب سنتیک 97 درصد بود که در پساب واقعی به 49 درصد کاهش یافت جاذب C14/SiO2_Fe3O4 با برخورداری از هسته مغناطیسی و سطحی مقاوم علاوه بر جداسازی اسان و توانایی قابلیت استفاده مجدد بالا دارای تاثیر پذیری اندک از تغییر سرعت اختلاط و قدرت یونی است و قابلیت بالایی در حذف اورانیوم از پساب واقعی دارد

کلیدواژه ها:

اورانیوم ، نانوکامپوزیت C14/Fe3O4@SiO2 ، پساب ، بنزامید