ارزیابی تراکم و ویژگی های رویشی علف های هرز برنج (Oryza sativa L.) در کشت تلفیقی برنج، اردک و آزولا (Azolla sp.)

به منظور ارزیابی تاثیر اردک و آزولا بر کنترل علف های هرز در کشت توام برنج، اردک و آزولا، پژوهشی در سال زراعی 1391 در مزرعه پژوهشی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. در این پژوهش تعداد اردک به عنوان عامل اصلی در چهار سطح (شاهد، 400، 800 و 1200 قطعه در هکتار) و آزولا به همراه نیتروژن به عنوان عامل فرعی در چهار سطح شاهد، نیتروژن (50 کیلوگرم در هکتار)، آزولا (500 گرم در متر مربع) و آزولا+ نیتروژن در نظر گرفته شدند. علف های هرز اویارسلام زرد (Cyperus rotundus L.)، اویارسلام بذری (Cyperus difformis L.)، سوروف (Echinochloa cruss-galli L.)، بندواش (Paspalum notatum L.)، قاشق واش (Alisma plantago aquatic L.) و عدسک آبی (Lemna minor L.) ترکیب گونه ای علف های هرز مزرعه را تشکیل دادند. جدول میانگین مربعات داده ها بیانگر اختلاف معنی دار اثر تعداد اردک، آزولا و نیتروژن و برهمکنش آن ها در علف های هرز مختلف بود. بر اساس نتایج، کم ترین تراکم بوته علف های هرز اویارسلام بذری، اویارسلام زرد و بندواش مربوط به تیمار 1200 قطعه و تیمار آزولا به همراه نیتروژن و بیش ترین تراکم بوته مربوط به تیمار بدون اردک همراه با نیتروژن (به ترتیب 36، 24 و 20 بوته در متر مربع) بود. هم چنین نتایج نشان داد که در سطوح 800 و 1200 قطعه اردک علف هرز سوروف و در سطوح 400، 800 و 1200 قطعه اردک، علف های هرز قاشق واش و عدسک آبی به طور کامل کنترل شدند. در مجموع به نظر می رسد افزایش تعداد اردک تا 1200 قطعه به همراه مصرف آزولا و مقدار کاهش یافته نیتروژن می تواند مهمترین علف های هرز برنج نظیر اویارسلام و سوروف را به خوبی کنترل نماید.

کلیدواژه ها:

اویارسلام ، سوروف ، کنترل بیولوژیک ، نیتروژن