طاهره صفارزاده ، بانوی شعر مقاومت و پایداری ایران

اگر سیمین بهبهانی را بانوی غزل عاشقانه معاصر بدانیم، بی گمان طاهره صفارزاده بانوی غزل حماسی، اجتماعی ایران است.از نوع شعر نیمایی با محتوایی فلسفی و اجتماعی است که در برابر شعر نو غنایی ،تغزلی به وجود آمد و هدف آن ارتقای سطح بیداری ،مقاومت و ایستادگی در برابر استعمار و استبداد داخلی است. این نوع شعر را می توان از چشم اندازی دیگر شعر حماسی ، اجتماعی نامید.ریشه ی شعر نو حماسی را می توان در شاعرانی چون : اشرف الدین حسینی ، ادیب الممالک فراهانی ، ملک الشعرای بهار ،لاهوتی و عشقی دید و بعدها نیما این مسیر را هموار تر کرد و راه را برای ظهور شاعرانی چون منوچهر آتشی ، اسماعیل شاهرودی ، اخوان و صفارزاده ، مهیا نمود . صفارزاده از معدود شاعران و شاید متقدم ترین شاعری است که به ادبیات اسلامی انقلابی گرایش داشت و در این دوره به عنوان شاعری انقلابی اسلامی از او یاد می شود در مقاله ی حاضر به برخی از ویژگی های شعری صفارزاده که ماهیتی حماسی دارد و در حوزه ی ادبیات مقاومت و پایداری می گنجد ،اشاره خواهد شد .

کلیدواژه ها:

شعر حماسی ، ادبیات پایداری ، انقلاب اسلامی و طاهره صفارزاده