محیط زیست شهر و توسعه پایدار در شهرهای هوشمند

در نظام سرمایه داری معاصر، شهر به عنوان مکان مناسب و شهرنشینی به عنوا ن شیوه ی مطلوب زیست در آن به شمار می آید .رسوخ ونفوذ فرهنگ سرمایه داری در جهان سوم، ازجمله ایران، موجب تمرکز شهری ناهمگون ورشد شتابان جمعیت شهری در اثرمهاجرت گسترده ی روستا شهری است. روندی که در حقیقت موجب انتقال جمعیت عمدتا فقیر به شهرها می شود. استفاده روز افزون از فنآوری اطلاعات وتکنولوژی درهمه زمینه های اقتصادی و اجتماعی ورخنه آن به زندگی شهروندان باعث شده است، شهرهاوفضاهای شهری با ساختاری متفاوت روبرو شوند و مدیوم های زندگی شهری دستخوش تغییرات اساسی شود. رشد شهرنشینی، توجه به پیامدهایمدرنیتهدرزندگی شهری را همراهداشتهاست. شهرها امروزه با مسایل زیست محیطی بسیاری از جمله، وجود کاربری ها و فعالیت های ناسازگار و مزاحم درسطح شهر، توسعه ی بیش از حد صنایع ، نبود سیستم دفع فاضلاب شهری، وجود مرکز عظیم دفن زباله ها درحومه های شهر و ...دست به گریبان هستند. در چنین فضایی توجه به مولفه های محیط زیست شهر و توسعه پایدار هوشمند یکی از مهمترین اولویت برنامه ریزان و سیاستگذاران است که ضروری به نظر میرسد. لذا این پرسش پیش می آید که آیا شهرهای هوشمندقادرند در محیط زیست شهر از ویژگی پایداری برخوردار باشند هدف اصلی این پژوهش تبیین شاخص های توسعه پایدار شهری در شهرهای هوشمند و تحلیل محیط زیست شهرها میباشد . در این تحقیق ابتدا پس از معرفی توسعه پایدار شهری و ابعاد آن و تعریف شهر الکترونیکی به اهداف و ویژگی های شهر الکترونیک می پردازیم و پس از ذکر ویژگی های مربوط به آن به ابعاد و اهداف توسعه پایدار در شهر الکترونیک اشاره میکنیم . راهکارهای دستیابی به شهر هوشمند در چهارچوب توسعه پایدار از مباحث بعدی مورد استفاده در این پژوهش می باشد و نهایتا محیط زیست شهری در شهر هوشمند مبحث پایانی این تحقیق می باشد . در انتها از یافته های این پژوهش میتوان دریافت که به موازات تغییرو تحول در شیون اجتماعی و اقتصادی و سیاسی زندگی بشرقرن حاضر و مطرح شدن نیازهای جدیدیک تشکیلات منسجم، و گسترش محیط زیست شهر چگونه امکان دستیابی به چهارچوبهای پایداری در راستای داشتن شهری هوشمند عملیاتی و کاربردی میگردد.