مروری بر بیماری مایکوباکتریوزیس آبزیان و راه های پیشگیری وکنترل آن در جوامع انسانی

مقدمه: باکتری ها تنها پاتوژن های مشترک بین انسان و آبزیان هستند که توسط تماس مستقیم منتقل می شوند. مایکوباکتریوم یکی از معروف ترین پاتوژن های مشترک ناشی از ماهیان می باشد که میله ای شکل، گرم مثبت،غیرمتحرک، هوازی و فاقد هاگ بوده و تنها جنس در خانواده مایکوباکتریاسه می باشد.روش کار: سل ماهی یک بیماری مزمن و پیش رونده است که حدود 200 گونه از ماهیان آب شور و شیرین مانند ماهی آزاد اقیانوس اطلس و ارام، سرماری، کفشک، تیلاپیا، باس دریایی اروپایی، باس مخطط، کد، ماکرل، سوف زرد، کپورماهیانو ماهیان زینتی مانند ماهی حوض، بارب، گورامی و نیون تترا را آلوده می سازد. این بیماری توسط گونه های مایکوباکتریوم فورچوییتوم، مارینوم، چلونایی، اسمگماتیس، نیوناروم، سیمسایی، اسکروفولاسیوم، پوریفرا، شبیه تریپلکس و استوماته پیا ایجاد می شود. علایم این بیماری در ماهی شامل دگرگونی شکل بدن، تیره شدن رنگ، کم تحرکی، لاغری و بزرگی شکم، شل شدن فلس ها، ایجاد ضایعات گرانولوماتوز به صورت نقاط سفید و خاکستری درکبد، کلیه و طحال می باشد. انتقال این بیماری به ماهی از طریق زخم و آسیب های جلدی، غذای آلوده و یا ماهی آلوده صورت می گیرد. در انسان باکتری از طریق خراش های ایجاد شده روی دست و پا و صورت به بدن نفوذ کرده و در نقاطی از بدن که دارای دمای پایین تر (زیر 30 درجه سانتی گراد است) مانند انتهای دست ها و پاها عوارضی همچون ندول های گرانولوماتوز برجسته، ضایعه هایاولسره تورم غدد لنفاوی دستی را ایجاد مینماید. آکواریوم داران، شناگرها، افراد شاغل در بخش حمل و نقل و پرورش ماهی و کشتی رانی، دامپزشکان و به ویژه آن هایی که در عمل آوری ماهی فعالیت دارند بیشتر در معرض آلودگی هستند. علایم این بیماری به دلیل کند رشد بودن باکتری 2 الی 4 ماه طول می کشد. آلودگی از انسان به انسان قابل انتقال نیست.بحث و نتیجه گیری: با توجه به حضور توریست و انبوه شناگران در فصل تابستان در تفرجگاه های ساحلی، انبوه صیادان، پرورش دهندگان ماهی و آکواریومیست ها ضروری است که برای پیشگیری از ابتلا به این باکتری، نکات بهداشتی رعایت شود.

کلیدواژه ها:

توبرکلوزیس ، سویه آبزیان ، بیماری مشترک ، انسان