اثر 10 هفته تمرینات هوازی بر برخی پارامترهای گام برداری در مردان مسن دارای پارکینسون

مقدمه هدف از این پژوهش بررسی اثر 10 هفته تمرینات هوازی بر برخی پارامترهای گام برداری در مردان مسن دارای پارکینسون می باشد روش شناسی بدین منظور 28 مرد مسن دارای پارکینسون شهر تهران سن 60/39±6/17 سال وزن 78/71±9/79 کیلوگرم نمایه ی توده بدنی 27/59±3/92 کیلوگرم بر متر مربع بصورت تصادفی به دو گروه تقسیم و گروه تجربی به مدت 10 هفته به انجام تمرینات ورزشی هوازی پیاده روی یا دویدن با شدت 50-75 درصد ماکزیمم ضربان قلب و سه جلسه در هفته و هر جلسه 30-40 دقیقه پرداختند و سپس پارامترهای گام برداری آزمودنی ها توسط دستگاه تجزیه و تحلیل گام برداری و توسط آزمون تی مستقل مورد آنالیز قرار گرفتند یافته ها:یافته های این پژوهش نشان داد که میزان آهنگ راه رفتن و طول گام آزمودنی های گروه تجربی پس از پایان پروتکل ورزشی نسبت به گروه کنترل بهبود یافته است p<0/05 اما دیگر پارامترهای مورد پژوهش تفاوت معنی داری را نشان نداده است p> 0/05 نتیجه گیری با توجه با یافته های این پژوهش می توان اینگونه نتیجه گیری نمود که به نظر می رسد برنامه های ورزشی هوازی می توانند بر روی برخی از پارامترهای گام برداری مردان مسن دارای پارکینسون اثرات مثبتی داشته باشد هرچند که برای تایید پذیری بیشتر این پدیده به پژوهش های بیشتری نیاز می باشد

کلیدواژه ها:

پارکینسون ، ورزش استقامتی ، آهنگ راه رفتن ، طول گام