تعیین آستانه ی هوازی و بی هوازی با استفاده از منحنی عملکرد ضربان قلب (HRPC) در پروتکل درمانده ساز نوارگردان وابسته به فرد دختران غیرفعال

تعدادی از مطالعات، تعیین کردند که دو آستانه تهویهای یا آستانه لاکتات (LTs (در طول تمرین تا واماندگی وجود دارد. طبق نظر اسکینر و مکلیلان، اولین آستانه، آستانه هوازی و دومین آستانه، آستانه بی-هوازی نامیده میشود (بیندر و همکاران، 2008 .(تغییرات میزان ضربان قلب در منحنی ضربان قلب-فشار کار را منحنی عملکرد ضربان قلب (HRPC (می گویند.(بودنر،2000.(بنابراین هدف از تحقیق حاضر پاسخ به این سوال است که آیا در پروتکل درمانده ساز وابسته به فرد با استفاده از منحنی عملکرد ضربان قلب در دختران غیرفعال می توان آستانه ی هوازی و استانه ی بی هوازی را برآورد نمود بدین منظور، تعداد 15 نفر ازدختران غیرفعال با میانگین و انحراف استاندارد سنی 2/140/25 سال، قد 8/564/161سانتی متر، وزن 48/592/54 و حداکثر اکسیژن مصرفی43/323/32 به عنوان آزمودنی انتخاب و پروتکل وابسته به فردبدین صورت که آزمون با 70 درصد ضربان قلب بیشینه آزمودنی آغاز و به مدت یک دقیقه ادامه می یافت. درهر دقیقه سرعت نوارگردان به میزان 2 کیلومتر بر ساعت تا مرحله بازماندگی آزمودنی افزوده شد. در اینتحقیق برای برآورد آستانه هوازی در هر یک از آزمودنی ها از روش معادله ناریتا(روش مبنا) و مدل max Dاستفاده گردید.همچنین برای برآورد آستانه بی هوازی از روش نقطه شکست ضربان قلب (HRDP (استفادهشد، که برای تعیین HRDP از روش بیش ترین فاصله (max D (استفاده شد. برای ثبت ضربان قلب آزمودنی ها در طول اجرای پروتکل های تمرینی از دستگاه تله متری پولار استفاده شد. یافته ها نشان داد که با استفاده از منحنی عملکرد ضربان قلب در پروتکل درمانده ساز وابسته به فرد می توان استانه ی هوازی و بی هوازی را برآورد نمود، با استفاده از آزمون تی همبسته بین آستانه ی هوازی برآورد شده در مدل ناریتا و مدل max D تفاوت معناداری وجود نداشت و با توجه به پروتکل انتخاب شده در 100 % آزمودنی ها نقطه شکستضربان قلب مشاهده شد. بنابراین می توان نتیجه گیری کرد این پروتکل برای برآورد آستانه ی هوازی و بی هوازی، با توجه به هزینه پایین و اجرای آسان و غیر تهاجمی بودن آن می تواند جایگزین مناسب سا یر پروتکل ها شود.

کلیدواژه ها:

آستانه بی هوازی ، آستانه ی هوازی ، پروتکل درمانده ساز وابسته به فرد ، max D ، HRPC