بررسی ضایعات آسیب شناختی ناشی از نوزاد سستودتنیا هیداتیژنادر گوسفند

سیستی سرکوس تنیاکولیس مرحله لاروی تنیا هیداتیژنا می باشد که حضور آن در نشخوارکنندگان اهلی و وحشی در سراسر جهان گزارش شده است. این سیستی سرکوس یک انگل شایع گوسفند در ایران می باشد. هدف از انجام این مطالعه تعیین میزان آلودگی به سیستی سرکوس تنیاکولیس، طبقه بندی شدت ضایعات کبدی آن و توصیف خصوصیات آسیب شناسی ضایعات این لارو در گوسفند می باشد. در این طالعه از 340 لاشه گوسفند بررسی شده (259 راس در کشتارگاه نجف آباد و 81 راس در کشتارگاه جونقان)، به ترتیب 65 راس گوسفند (25/48%) و 30 (37%) به سیستی سرکوس تنیاکولیس آلوده بودند. این ک یست در نواحی آناتومیکی مختلف مشاهده شد که شامل کبد، مزانتر، چادرینه، پرده صفاق و دیافراگم بود. ه یچ گونه کیست سیستی سرکوس تنیاکولیس در قلب و ریه گوسفندان کشتار شده وجود نداشت. در کبد گوسفندان آ لوده چندین مسیر مهاجرت مارپیچ به رنگ قرمز تا قهوه ای و یا سفید متمایل به خاکستری مشاهده شد. بررسی هیستوپاتولوژی ضایعات کبدی ت ازه تشکیل شده نشان داد کهمسیرهای مهاجرت مملو از گلبول های قرمز، فیبرین و خرده های بافتی بودند. همچنین در مسیرهای مهاجرت، م قاطع لارو ت نیا هیداتیژنا، نکروز و دژنراسیون سلول های کبدی و ن فوذ سلول های آماسی نیز مشاهده شد. نکروز کاژیوز و آهکی شدن در ناحیه مرکزی کانال های مهاجرت قدیمی دیده شد. تعداد زیادی سلول های ماکروفاژ یا سلول های اپیتلیویید و سلول های غول پیکر در اطراف م نطقه نکروز مشاهده شد. این ساختارها توسط بافت همبند کلاژنه که در آن لنفوسیت ها و پلاسما سل ها نفوذ کرده بودند، احاطه شده بد. جهت طبقه بندی شدت ضایعات کبدی، تعداد کانال های مهاجرت در سطوح کبد شمارش شده و به سه درجه خفیف (کمتر از پنج مسیر مهاجرت)، متوسط (بین پنج تا ده مسیر مهاجرت) و شدید (بیشتر از ده مسیر مهاجرت) طبقه بندی گردید که به ترتیب در 76/19%، 19/05% و 4/76% از موارد مشاهده شد. نتایج این مطالعه نشان داد که مهاجرت کبدی لاروهای تنیا هیداتیژنا می ت واند باعث ضرر اقتصادی گردد و برنامه های کنترل این بیماری توصیه و تاکید می شود.

کلیدواژه ها:

سیستی سرکوس تنیاکولیس ، ضایعات کبدی ، گوسفند