راهکارهای حفاظت از منابع ژنتیکی دامی در شرایط خشکسالی

به منظور توقف تنزل ژنتیکی در سطوح منطقه ای و عمومی بحث روی حفاظت از منابع ژنیتیکی دامی در دهه شصت میلادی پا گرفت. حفاظت از تنوع ژنتیکی موجود در گونه های مختلف دامی،نگرانی ها را در مواجهه با بلایای طبیعی نظیر خشکسالی کمتر می سازد. انسان جزئی از اکوسیستم است و بیشترین نقش را در تغییرات دارد. چالشهای فرا روی فعالیت های جهانی و منطقه ای برای نگهداشت و بهره گیری از منابع ژنیتیکی حیوانات اهلی دارای رئوسی است که از جمله آن رشد فرایند جمعیت جهان از 6 میلیارد نفر در حال حاظر به حدود 9 میلیارد نفر در سال 2050 است.در همین زمینه یک تهدید جدی برای از بین رفتن تنوع زیستی و ذخایر ژنتیکی وجود دارد و آن ورود دامهای به یک کشور است.نباید فراموش کرد که نژادهای بومی اگر چه علارغم تولید کمی و ذهنیت منفی که در موردشان ایجاد شده دارای مقاومت بالا و سازگاری مناسب نسبت به شرایط محیطی می باشد. تکنیک هایی برای حفظ منابع ژنتیکی جانوری وجود دارد که معمولا از نظر مولفه هایی مانند بهره برداری از جانوران و تولید آنها طبقه بندی میان آنها صورت گرفته است.بطور کلی طبق گزارش جمع آوری شده توسط توکلیان و همکاران(1376)در ایران حدود 8 توده گاو بومی،3 تیپ گاومیش،28 نژاد گوسفند،12 نژاد بز،10 نژاد اسب و 17 توده مرغ بومی و 6 نژاد شتر مرغ وجود دارد.

کلیدواژه ها:

تنزیل ژنتیکی ، منابع ژنتیکی ، تنوع زیستی