بررسی تنوع گونه ای و تغییرات فصلی کنه های موجود در بزهای استان زنجان

پژوهش حاضر به منظور تعیین گونه های کنه در زنجان خصوصا در سطح بدن بزهای منطقه و میزان توزیع آلودگی در قسمتهای مختلف بدن بز، میزان تغییرات فصل آلودگی میزان شیوع آن در حیوانات مزبور انجام پذیرفت. این بررسی از اول مهرماه سال 1385 تا اواخر شهریور ماه سال 1386 انجام گردیده است. در طی این مدت از 7 شهر تابعه استان زنجان و در مجموع از تعداد 1800 راس بز نر و ماده باسنین مختلف، نمونه گیری صورت پذیرفت. نتایج این مطالعه نشان د اد تعداد 106 راس (5/89 درصد) بز آلوده به کنه بودند. بالاترین میزان آلودگی در بزها مربوط به خردادماه و کمترین میزان آلودگی مربوط به بهمن ماه بوده است. از مجموع 405 کنه جدا شده از بزهای تحت بررسی، 5 جنس و 8 گونه تشخیص داده شد که شامل: همافیزالیس سولکاتا (1/73 درصد)، همافیزالیس پونکتاتا (2/72 درصد)، هیالوما آناتولیکوم آناتولیکوم (15/06 درصد)، هیالوماآناتولیکوم اکسکاواتوم (12/1 درصد)، درماسنتورمارژیناتوس (14/57 درصد)، ریپی سفالوس بورسا (32/59 درصد)، ریپی سفالوس سانگویینوس (18/27 درصد) و اورنیتودوروس لاهورنسیس (2/96 درصد) بودند. فراوانی آلودگی به کنه در قسمتهای مختلف بدن در بزان به ترتیب روی گوش و اطراف آن (28/88 درصد)، کشاله ران و مغابنی (25/92 درصد)، زیربغل (17/4 درصد) و زیر دم (28/15 درصد) مشاهده گردید. در بررسی انجام شده، میزان آلودگی به کنه های سخت دارای 2 خیز بهاره و پاییزه بود. بدین ترتیب که آلودگی از اواخر زمستان شروع به افزایش کرده و در اواسط بهار اوج اول آلودگی مشاهده شد، سپس روندی کاهشی تا اواخر تابستان داشته، و در اوایل پاییز اوج دوم آلودگی م شاهده شد، و دوباره سیر نزولی تا اواخر زمستان ادامه یافت. تنها گ ونه از خانواده کنه های نرم شناسایی شده در بررسی حاضر، اورنیتودوروس لاهورنسیس بود، که از اواخر پاییز تا بهار، در دام هایی که در آغل نگهداری می شدند، دیده شد. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار، 1388، دوره 5، شماره 2، 140-125.

کلیدواژه ها:

بز ، کنه دامی ، تغییرات فصلی ، زنجان