تبیین الگوی ساختاری مناسب برای مدیریت نظام توسعه روستایی کشور

یکی از مهمترین عوامل تضمین کننده تحقق اهداف یک سازمان، طراحی تشکیلات و ساختار مناسب خاص آن سازمان است. روستاها، ویژگیها و مسایل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خاص خود را دارند بنابراین نظام اداری نیز باید بهگونهای خاص با آن برخورد نماید. نظام اداری کشور ما بهطور ویژه به روستاها توجه ننموده است. یکی از عوامل مهمی که این مساله از آن نشات میگیرد، بخشی بودن نظام مدیریتی است. سیستم مدیریتی کشور ما بهصورت متمرکز بوده و مدیریت مشارکتی و محلی در آن کمتر مورد توجه قرارگرفته است و این روند در روستاها شدت بیشتری داشته است. از آنجا که در سیستم متمرکز، منابع درون هر بخش از بالا به پایین توزیع می شود، در این سلسله مراتب نهایتا میزان بسیار اندکی از منابع به روستاها میرسد و از طرفی بهدلیل عدم هماهنگی بخشهای مختلف روستا با هم، توسعه روستایی آن-گونه که باید، محقق نشده و این امر باعث مشکلاتی همچون فقر، بیکاری، شکاف بین روستا و شهر و مهاجرت روستاییان به شهرها شده است.در این پژوهش سه الگوی تشکیلاتی برای توسعه نظام روستایی کشور پیش بینی شده که با مصاحبه از خبرگان و تجزیه و تحلیل اطلاعات بهدست آمده با استفاده از تکنیک AHP ، الگوی بهینه از میان آنها انتخاب شده است به گونه ای که بتواند انحراف منفی وضع موجود و مطلوب را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

الگوی بخشی ، الگوی بهینه ، تکنیک AHP ، توسعه روستایی ، ساختار سازمانی(الگوی تشکیلاتی)