پهنه بندی خشکسالی شهرستان خلخال با رویکرد آمایش سرزمین با شاخص بارش استاندارد (SPI) توسطGIS

ارزیابی توان اکولوژیک کاربری سرزمین تعیین کننده قابلیت بالقوه سرزمین در توسعه است که در مراحل اولیه آمایش سرزمین و پس از مراحل شناسایی و تجزیه و تحلیل و جمع بندی منابع و پیش از ارزیابی توان اقتصادی و اجتماعی و در قالب مدلهای کاربری اراضی جهت نائل شدن به توسعه پایدار در سطح ملی و منطقه ای مطرح است. در این میان مقادیر بارندگی و کمیت آب در دسترس از جمله منابع دارای اهمیت بالا است که نقش کلیدی دارد. کاربریهای مختلف که در مدلهای کاربری اراضی مورد استفاده است نیازمندیهای مختلف به این منبع دارند. توجه به این عامل در کشور که در محدوده خشک و نیمه خشک واقع گردیده لزوم توجه و اهمیت مدیریت منابع آب را مشخص می نماید. از اینرو در این مطالعه با این دیدگاه با به بکارگیری شاخص خشکسالی استاندارد SPI که از جمله شاخصهای ساده و انعطافپذیر در خشکسالی هواشناسی است و با بهره گیری از داده های ایستگاههای بارانسنجی در سطح شهرستان در دوره 11 ساله و مقیاس زمانی سالانه با کاربرد سیستم اطلاعات جغرافیایی و میانیابی داده ها با روش IDW در ابعاد شبکه 500*500 متر به منظور شناسایی پهنه هایی که بیشترین آسیبپذیری از این پدیده را دارند نمودیم. نتایج این مطالعه مشخص نمود که بیشترین آسیبپذیری از این پدیده در بخش غرب شهرستان و در بخش خورش رستم می باشد که در فرمت رقومی و شبکه و مختصات UTM و پهنه هایی با درجات متفاوت از این پدیده تعیین گردید که لزوم اجرای طرحهای توسعه متناسب و سازگار با کمیت آب و آسیبپذیری از این پدیده را میطلبد.

کلیدواژه ها:

: ارزیابی توان اکولوژیک ، منابع آب ، آمایش سرزین ، توسعه پایدار ، شاخص بارندگی استاندارد (SPI) ، سیستم