بررسی روند خودپالایی رودخانه زاینده رود با استفاده از مدل شبکه عصبی مصنوعی
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 633
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
KBAU01_086
تاریخ نمایه سازی: 13 شهریور 1396
چکیده مقاله:
رودخانهها از مهمترین منابع تجدیدشونده و حیاتی آب شیرین جهت استفاده در امور کشاورزی، شرب و صنعت بشمار میروند. امروزه این آبها به دلیل استفاده از مسیر رودخانهها برای انتقال فاضلابهای شهری، صنعتی و زهآبهای کشاورزی در معرض آلودگی گوناگونی قرار دارند. بنابراین آگاهی از روند تغییرات کیفی رودخانهها در مقاطع زمانی و مکانی مختلف در جهت کنترل هر چه بهتر منابع آلاینده و بهبود کیفیت منابع آب موثر خواهد بود. در این تحقیق توان خودپالایی رودخانه زایندهرود توسط شبیهسازی دادههای کیفیدر مدل شبکه عصبی مصنوعی مورد بررسی قرار گرفت. پارامترهای مورد بررسی شامل اکسیژن محلول و اکسیژن خواهی بیوشیمیای بود، که این دادهها از 11 ایستگاه پایش سازمان محیط زیست نمونهبرداری شدند. نتایج شبیهسازی توسط شبکه عصبی مصنوعی نشان دهنده کارایی مناسب این مدل برای شبیه سازی بود. نتایج مدلسازی نشان داد به علت برداشت آب برای مصرف کشاورزی دبی آب رودخانه در ایستگاههای انتهایی بسیار کم بود و همچنین میزان اکسیژن محلول در این ایستگاهها بسیار اندک و غلظت اکسیژن خواهیبیوشیمیایی به علت ورود پسآب صنعتی و انسانی بالا بود، به همین دلیل رودخانه قادر به پذیرش بار آلی بیشتری نیست و قدرت خودپالایی ندارد
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فاطمه برمکی
دانشجوی کارشناسی ارشد آلودگی محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان ) ، اصفهان، ایران
مژگان احمدی ندوشن
استادیار گروه محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان )، اصفهان، ایران
هادی رادنژاد
استادیار گروه محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان )، اصفهان، ایران