جایگاه زنان در نمایشنامههای حمید امجد

مسایل روز اجتماع موضوعی است که از دیرباز مورد توجه نمایشنامهنویسان نیز قرار گرفته است. یکی از این مسایل که از دوره مشروطه به این سو، بسیار پررنگ شده است، جایگاه و نقش زن ایرانی در خانواده و اجتماع است. حمید امجد نیز ازجمله نمایشنامهنویسان معاصر است که زن در آثارش تصویری متفاوت با گذشته دارد. در پژوهش حاضر با بهکارگیری روش توصیفی – تحلیلی (تحلیل متن) و با توجه به دیدگاههای پیروان جنبش زنان، شخصیتهای زن در هفت نمایشنامه از این نویسنده شامل بیشیر و شکر، پاتوغ اسماعیلآقا، پستوخانه، زایر، شب سیزدهم، نگین، و نیلوفر آبی بررسی شدهاند. زنان در این آثار نقشی محوری و در مقابل شخصیتهای مرد تصویری مثبت دارند. آنها از نقشها و ویژگیهایی برخوردار هستند که در جامعه سنتی که گفتمان مردسالاری بر آن حاکم است و در آثار نویسندگان مرد در دورههای گذشته یا متعلق به مردان بودند، یا نادیده گرفته میشدند؛ ویژگیهایی چون عاشق شدن (نقش عاشق) و جسارت در ابراز آن، پایداری در عشق، مشارکت سیاسی، تلاش برای حضور دراجتماع، مقابله با سلطه مردسالاری، و بیان احساسات مادری.

کلیدواژه ها:

ادبیات داستانی ، نمایشنامه ، حمید امجد ، شخصیت ، زن