مدلسازی تراوش گاز از میان غشاهای ماتریس آمیخته PDMS و Matrimid با پرکن ZIF-8

با توجه به گسترش سریع استفاده از غشاها در زمینهی جداسازی گازها و نیز ضرورت پیش بینی رفتار این فرآیند و به منظورآشنایی بیشتر با پارامترهای اثرگذار بر فرآیند غشایی، مدلسازی تراوش گازها از میان غشاهای PDMS و Matrimid5218 با پرکن ZIF-8در این پژوهش بررسی شده است. مدل های ماکسول ،بروگمن ،لوییس-نیلسن ، پال و دیگر مدل ها به منظور پیش بینی تراوایی و انتخابپذیری مواد در غشاهای ماتریس آمیخته توسعه داده شده اند. در هیچ کدام از این مدلها، تعادل جذب در فصل مشترک پلیمر-پرکن و اثر آنبر روی تراوایی بحث نشده است. در این پژوهش اثر تعادل جذب مواد در فصل مشترک پرکن-پلیمر و همچنین اثر ضریب نفوذ مواد در پرکنو پلیمر بر روی پیش بینی میزان تراوایی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که اولا چه ترکیباتی از پرکن هاو پلیمرها را می توان به صورت غشای ماتریس آمیخته تبدیل کرد و ثانیا تاثیر ثابت تعادلی جذب در فصل مشترک در حالتی که ضریب نفوذپرکن کمتر از پلیمر است به وضوح قابل مشاهده است.

کلیدواژه ها:

غشای ماتریس آمیخته ، تراوش پذیری گاز ، همانندسازی ، تعادل جذب