سبک شناسی لایه ای در مجلس اول مجالس سبعه مولانا

در میان روش های گوناگون سبک شناسی، سبک شناسی لایه ای که بر پایه علمزبان شناختی است و شیوه ای نو در بررسی سبکی محسوب می شود، مبانی سبک ساز رادر چهارلایه وا می کاود. این مقاله با تاکید بر مطالعات کتابخانه ای و استناد به روشاستقرایی مبتنی بر توصیف و تحلیل به تبیین مولفه های سبکی در مجلس او ل کتابمجالس سبعه مولانا در لایه های مختلف آوایی، واژگانی، بلاغی، نحوی پرداخته تا بتوانداز این مسیر به سبک مولف پی ببرد. با توجه به این تعریف، پرسش اصلی پژوهش حاضراین است که چگونه می توان ویژگی های سبکی متنی را در ارتباط با بافت بیرونی آنبررسی نمود و نیز چگونه می توان به نقش یا کارکرد ویژگی های آن نیز پرداخت در اینپژوهش، برای پاسخ به پرسش های مطرح شده با این فرض که با طرح روش مبتنی برتحلیل گفتگو می توان ویژگی های سبکی مجلس اول را در ارتباط با بافت بیرونی آنبررسی نمود و به نقش یا کارکرد ویژگی های سبکی نیز پرداخت، بنابراین با توجه به کتابسبک شناسی نظریه ها و رویکردهای محمود فتوحی بررسی سبک شناسانه انجام شدهاست. از این بررسی ها نتایج ذیل به دست داده می شود: لایه آوایی برپایه عناصر آواییهمچون سجع و جناس بنا شده در لایه واژگانی، واژگان تصوف، واژگان نشاندار بیشتر ازبی نشان نمود یافته و در لایه نحوی بسامد بالای وجه اخباری و بکارگیری فعل معلومبیش از فعل مجهول، صفت سبک را فعال و انعکاسی ساخته و در لایه بلاغی، بسامد بالایاضافه های تشبیهی در قیاس با دیگر عناصر بلاغی به خوبی مشهود است.

کلیدواژه ها:

مجالس سبعه مولانا ، لایه آوایی ، لایه بلاغی ، لایه نحوی ، لایه واژگانی