دنیا و تحلیل تصاویر آن در اندیشه ی مولانا

بی تردید جهان و آنچه در آن است برای وصول به کمال بنا شده است؛ بنابراین،بهره برداری از دنیا اگر در مسیر کمال باشد، مقدمه ی کمال محسوب می شود. در آثارمولانا، دنیا مورد نکوهش قرار گرفته، به گونه ای که ممکن است چنین برداشت شود کهدنیا مایه ی درد سر و پدیده ی زشتی است که موجب فریب و گمراهی انسان می شود؛اما واقعیت آن است که مولانا در کنار نکوهش دنیا، گاه آن را تحسین کرده است. درواقع، این دلبستگی ها و تعلقات روحی به دنیا است که پیامدهای ناگوار و تبعات سوییبه دنبال دارد و همین ها مورد مذمت قرار گرفته است. از نظر مولانا دنیا همچون زنجادوگری است که سحر و جادویش باعث فریب آدمیان می شود. زندان است و انسان هازندانیان گرفتار در این زندان؛ صحرای خشک و لم یزرعی است و انسانها همچون قومبنی اسراییل گرفتار در این صحرا. دنیا در تمثیلات، تصویرسازی ها و تشبیهات مولاناتعبیرات گوناگونی دارد؛ نظیر ویرانه، شراب، زندان، زهر، قمار، گنده پیر و عجوزه،حشیش، شهد، خواب، دام، جیفه، عروس، خم، اشکمگاه، قنطره، دانه، خوک، باغ،مدرسه، کهربا، لعب و لهو، سوراخ، بازار، قهرخانه ی کردگار، شب، چاه، تیه، دریا، خانه یبی رخنه و روزن، تمساح، درزی، ده، کشتگه، جوز پوسیده، گلخن و ... که در این نوشتاربه بررسی آن پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

دنیا ، تمثیل ، مذمت ، مولانا