بررسی توزیع ریشه ی آفتابگردان تحت مدیریت آبیاری ناقص ریشه با کاربرد آب دریا

رشد و توزیع ریشه گیاه از عوامل موثر بر عملکرد گیاه می باشد. بنابراین عواملی که سبب نقصان در توسعه وفعالیت اندام زیرزمینی گیاه شوند بر رشد اندام هوایی و عملکرد اقتصادی محصول نیز تاثیرگذار خواهند بود. در اینتحقیق، طی دو سال زراعی 1393 و 1394، تاثیر مدیریت آبیاری ناقص ریشه با کاربرد آب شور حاصل از تلفیق آبدریا با آب شیرین بر توزیع سیستم ریشه گیاه آفتابگردان (رقم آذرگل) در مزرعه پژوهشی دانشگاه علوم کشاورزی ومنابع طبیعی ساری مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش در قالب طرح فاکتوریل، به صورت طرح پایه بلوک کامل تصادفیبا دو فاکتور اصلی روش آبیاری در دو سطح و مدیریت کیفی آب آبیاری در سه سطح و با سه تکرار اجرا شد. نتایجنشان داد که برای وزنتر و خشک ریشه در هر دو سال تیمار شاهد (FI) و (PRD) بیشترین مقادیر را داشتند. در حالیکه تیمارهای کاربرد آب شور با هر دو شیوهی آبیاری (PRD) و SI) اختلاف معنی داری با تیمار FI داشتند. بالاترینمقدار میانگین طول ریشه اصلی به تیمار PRD با 29/90 و 29/60 سانتیمتر و کمترین مقدار آن به تیمار SI با 24/03 و 24/77 سانتیمتر به ترتیب در سال 61 و 62 تعلق داشت. همچنین تیمار PRD با میانگین 43/43 و 41/27 سانتیمتر بیشترین و تیمار SI با میانگین 31/87 و 30/40 سانتیمتر کمترین میزان عرض توسعه ریشه را به ترتیب در سال 93 و 94 داشت. نتایج بیانگر این بود که تیمارهای آبیاری ناقص ریشه، باعث افزایش معنی دار عرض توسعه ریشه نسبت به دیگر تیمارها شد. بنابر یافته های تحقیق حاضر، اعمال آبیاری ناقص ریشه با استفاده از آبشیرین (PRD) و یا کاربرد تناوبی آب شور و شیرین (PRD)، ضمن صرفه جویی در آب مصرفی، موجب رشد مناسبسیستم ریشه و جذب بهینه آب و املاح در شرایط تنش خشکی و شوری می گردد.

کلیدواژه ها:

توسعه ریشه ، مدیریت کیفی آب آبیاری ، تنش خشکی و شوری ، آفتابگردان