تبیین مفهوم شهر هوشمند و مشخصه های آن با تاکید بر ضرورت حرکت شهر تهران به سمت هوشمندی

یکی از مفاهیم جدید جهت مقابله با چالش های کنونی شهرها در عرصه برنامه ریزی شهری، توسعه شهر هوشمند است که در طول سال های اخیر توجه زیادی را به خود جلب کرده است. این مفهوم در پاسخگویی به چالش های فراگیر معاصر در مقیاس جهانی مانند شهرنشینی شتابان، افزایش انتشار گازهای گلخانه ای و سهم 70 درصدی شهرها در انتشار آن، رقابت های اقتصادی (انگیزه اقتصادی) و... مطرح شده است. شهر هوشمند به معنای گشایش مفاهیمی نو در برنامه ریزی شهری است که قابلیت های جهان واقعی و مجازی را برای حل مشکلات شهری با هم ترکیب می کند.هدف این تحقیق تبیین نظری مفهوم و مشخصه های شهر هوشمند از طریق مطالعه عمیق و ژرف ادبیات در این زمینه با تاکید بر شهر تهران می باشد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و اکتشافی و بر تحلیل داده های ثانویه پایه گذاری شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که علیرغم بحث های وسیع در مورد شهرهای هوشمند هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد تعریف این شهرها وجود ندارد. ما در عرصه شهرهای هوشمند با تعاریف و راه حل های زیادی بدون یک تعریف شناخته شده در مقیاس جهانی مواجه هستیم. بنابراین تعریف یک سیستم ثابت جهانی با توجه به خصوصیات متنوع شهرها در سراسر جهان ممکن است مشکل باشد. از طرفی تعاریف مطرح شده از طریق شهرهای خاص که خود را هوشمند نامیده اند، جهان شمول نیست و عمومیت ندارد. بنابراین بهتر است مشخصه های اصلی شهر هوشمند به عنوان اساس تبیین شهر هوشمند حفظ شود و تعریف های خاص هر شهر از هوشمندی براساس و یژگی ها ،چشم اندازها، اولویت ها و محتواشان بازسازی شود.

کلیدواژه ها:

شهرهوشمند ، مشخصه های هوشمند ، شهرنشینی شتابان ، شهر تهران