تعادل منطقه ای، مناطق مرزی و چالش های مدیریت توسعه درایران

چالش های پیش روی مدیریت دولتی توسعه ، با توجه به تجربه شکست فرآیند برنامه ریزی و عدم توانایی نظام ناکارآمد دولتی برای به دوش کشیدن بارتوسعه در ایران و نیزپی آمدهای ناگوار ادامه روند محرومیت مناطق مرزی، دارای اهمیتی خاص است. هماهنگی اقتصاد مقاومتی، مدیریت دولتی توسعه ناکارآمد (درقالب حقوق شهروندی و توسعه پایدار) ازیک سو وچالش های مدیریت توسعه دولتی ازسوی دیگرمسایل مهم این راه خواهند بود.یافته های این پژوهش نشان می دهد که اولا، ناتوانی دررفع معضلات ناشی از عدم تعادل منطقه ای، و شرایط خاص مناطق مرزی ومحروم ایران ، به یک نقطه ضعف مهم تبدیل شده است وازبین بردن این نقطه ضعف صرفا با رفع محرومیت از این مناطق میسر است. ثانیا، ادامهروند موجود نشان ازعدم درک خطرات ناشی و یا فقدان همگرایی فکری در میان سیاستگذاران کشوروغفلت از واقعیت های موجود با وجود ادعای عدم هرگونه سوء نیت در محرومیت مناطق مرزی بوده که عواقب ناخوشایند را برای کلیت کشور و منافع ملی درپی خواهد داشت. ثالثا، تحقق سیاست های برنامه ریزی توسعه باتوجه به سابقه ناکامی های هفتادساله مدیریت توسعه، ونیز تحقق سیاست های ابلاغی اقتصادمقاومتی* به ترتیب، جزدر سایه تغییرات بنیادی در ساختار دولت ونیزرفع محرومیت مناطق مرزی امکان پذیر نیست وباردیابی این دو می توان به تعادل منطقه ای و توسعه مناطق مرزی به عنوان نقطه مشترک رسید..رابعا، استفاده ازفرصت پیش آمده برای پیش برد برنامه های توسعه پایداربه عنوان یک امر مغتنم ازیک سو وسنجش عیارواقعی سیاست های بهبود درنوع مدیریت وحاکمیت شایسته سالاری در نظام مدیریتی این مناطق استفاده نمود..نکته ای که تاکنون چه در هماهنگی میان سیاست ها و چه درحاکمیت(ولواندک) شایسته سالاری مشاهده نشده است.

کلیدواژه ها:

فراتحلیل ، توسعه پایدار ، اقتصادمقاومتی ، مدیریت توسعه دولتی ، حقوق شهروندی ، دولت فرومانده(مردد)