بررسی زبان شناختی گویش محمدی جبالبارز کرمان

جبالبارز جنوبی، از توابع شهرستان عنبرآباد کرمان، علی رغم وسعت و جمعیت کم، از تنوع گویشی فوق العاده ای برخوردار است. یکی از گویش های رایج در این منطقه، گویش محمدی است که گویش طایفه ای به همین نام است. بین محمدی و گویش رودباری که گویش عمده شهرستان های جنوبی کرمان است شباهت های بسیاری وجود دارد معهذا تفاوت های چشمگیری هم به ویژه تفاوت های صرفی و نحوی بین آنها دیده می شود که درک متقابل بین گویشوران رامشکل می سازد. موضوع این مقاله، بررسی زبان شناختی این گویش و هدف از آن، شناخت ویژگی های آوایی، صرفی و نحوی و واژگانی آناست.نگارندگان کوشیده اند با بیان ویژگی های مهم این گویش، توصیفی کوتاه، اما دقیق از ساختار آن ارایه داده و تا حدودی وجوه اشتراک و افتراق آن را با فارسی معیار باز نمایند. بنابر یافته های این تحقیق، مهم ترین ویژگی های این گویش از جنبه آوایی، وجود واکه های مرکب /ie/ و /ue/ و همخوان های لبی شده /xw/ و /gw/است و از نظر صرفی و نحوی،مشخصه بارز آن، تمایز بین افعال لازم و متعدی در صرف ماضی، و کاربردساخت ارگتیو در ماضی های متعدی است.

کلیدواژه ها:

گویش محمدی ، عنبرآباد ، گویش رودباری ، گویشهای کرمان ، بررسی زبان شناختی