تاثیر زمان های مختلف برداشت بر عملکرد و کیفیت علوفه ذرت تحت شرایط کشت مخلوط با گیاهان لگومینه

استفاده از گیاهان پوششی بخصوص گیاهان لگومینه نه تنها باعث بهبود کیفیت علوفه گیاه زراعی می گردد، بلکه با پوشاندن سطح زمین باعث کنترل علف های هرز نیز می شوند، بدین منظور آزمایشی طی سال زراعی 1390 به صورت بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری انجام شد، که تیمارهای آن شامل سه گیاه لگومینه، سویا (Glycine max L.)، شنبلیله (Trigonella foenum gracu L.) و لوبیا چشم بلبلی (Vigna unguiculata L.)در دو تاریخ مختلف کاشت (همزمان با گیاه ذرت و 21 روز بعد از کاشت گیاه ذرت) همراه با شاهد (بدون گیاه لگوم) بود. نتایج نشان داد که تاخیر در زمان برداشت از مرحله شیری تا مرحله خمیری سبب افزایش ماده خشک شد، به طوری که برداشت ذرت در مرحله خمیری در تیمارهای ذرت خالص (بدون گیاه پوششی) (17 درصد)، گیاهان لگومینه سویا در تاریخ اول و دوم (14 و 9 درصد)، شنبلیله در تاریخ اول و دوم (11 و 22 درصد) و لوبیا چشم بلبلی در تاریخ اول و دوم (3 و 11 درصد) نسبت به مرحله شیری سبب افزایش عملکرد ماده خشک شد. همچنین بیشترین علوفه در بین گیاهان لگومینه در گیاه لوبیا چشم بلبلی حاصل شد. بررسی ها نشان داد برداشت در مرحله شیری نسبت به مرحله خمیری از کیفیت علوفه بالاتری برخوردار بود. بیشترین درصد پروتیین خام و ماده خشک قابل هضم علوفه ذرت به ترتیب در تاریخ اول و دوم لوبیا چشم بلبلی و سویا به دست آمد. همچنین حداکثر درصد قندهای محلول در آب نیز در تیمار ذرت خالص (بدون گیاه لگوم) مشاهده گردید. وزن خشک علف های هرز نیز با افزایش زیست توده در کشت مخلوط به صورت معنی داری (05/0P≤) کاهش یافت.

کلیدواژه ها:

پروتیین خام ، گیاهان پوششی ، ماده خشک قابل هضم