بررسی رابطه سرمایه روانشناختی مثبت گرا با نگرش شغلی کارکنان(شرکت پلاسکوکار سایپا تهران و قزوین)

هزاره سوم عصر تغییرات در حوزه علوم مختلف از جمله علوم سازمانی و مدیریتی است. سرمایه روان شناختی ثبت گرا به عنوان مولفه ای مهم در حوزه منابع انسانی مطرح می باشد که ضروی است درباره ابعاد مختلف آن پژوهش های متعدی انجام پذیرد. هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه سرمایه روان شناختی مثبت گرا ونگرش شغلی در بین کارکنان شرکت پلاسکوکار سایپا در تهران و قزوین می باشد، جامعه آماری این تحقیق 460 نفر است که از میان، 210 نفر به عنوان حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران انتخاب شده اند. این پژوهش از نظر هدف کاربردی، از نظر روش گردآوری داده ها توصیفی و از نوع همبستگی می باشد و برایجمع آوری داده ها از ابزار 4 پرسشنامه بر اساس طیف لیکرت پنج گزینه ای استفاده شده است که برای متغیر سرمایه روان شناختی از پرسشنامه 00 سوالی لوتانز ، برای متغیر نگرش شغلی به ترتیب برای رضایت شغلی از پرسشنامه 19 بری فیلد و ورث ، برای تعهد سازمانی که شامل سه بعد و 24 سوال از پرسشنامه آلن ومایر و برای تعلق خاطر کاری که شامل سه بعد است از پرسشنامه 17 گویه ای شاوفلی و همکاران استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها، ضمن بررسی نرمال بودن متغیرها با آزمون کالموگروف – اسمیرنف، با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی، برازش مدل بررسی و با استفاده مدل یابی معادلات ساختاری فرضیه هایاصلی و فرعی مورد آزمون قرار گرفت. نتایج حاصل به شرح زیر می باشد که بین سرمایه روان شناختی مثبت گرا و مولفه های مختلف نگرش شغلی رابطه معنادار و مثبت بر قرار می باشد.

کلیدواژه ها:

سرمایه روان شناختی مثبت گرا ، نگرش شغلی ، تعهد سازمانی ، رضایت شغلی ، تعلق خاطر