رابطه شیوه های فرزند پذیری با گرایش به اعتیاد ، معتادین مراجعه کننده در مراکز درمان اعتیاد اصفهان در پاییز 1395

بررسی رابطه وضعیت شیوه های فرزند پذیری و گرایش به اعتیاد ، معتادین مراجعه کننده در مراکز درمان اعتیاد اصفهان در پاییز 1395 .موضوع پژوهش حاضر و طرح تحقیق : پیمایشی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه معتادین مراجعه کننده به مراکز درمان اعتیاد شهراصفهان که با عنایت به عدم لیست دقیق آمار معتادین ، تعداد 100 نفر با روش خوشه ای و اتفاقی ساده از 5 مرکز به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند.ابزار سنجش ، پرسشنامه محقق ساخته که پایایی آن 0/767 برآورد گردید برای آزمون فرضیه ها ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است. یافته ها نشان می دهد هر چند رابطه معناداری بین شیوه های فرزند پروری وگرایش به اعتیاد معتادین مشاهد نشد.ولی همبستگی متوسطی R=0/736 بین آن ها وجود دارد. ضریب تعیین مبین نسبتی از کل تغییرات متغیر وابسته است که توسط متغیر های مستقل به حساب می آید 0/541 محاسبه شده است،واین مطلب بدین معنا است که متغیر های مستقل 54/1 در صد از تغییرات متغیر وابسته گرایش به اعتیاد معتادین(جامعه نمونه) را تبیین و توضیح می دهد. همچنین مقدارضریب استاندارد نشان می دهد که بالاترین تبیین کننده این رابطه سبک فرزند پروری طرد کننده با همبستگی مثبت و رتبه های بعدی را به ترتیب سبک های فرزند پروری سخگیر، سالم و آسانگیر به ترتیب با همبستگی های مثبت ، منفی و مثبت به خود اختصاص داده اند.

کلیدواژه ها:

فرزند پذیری ، گرایش ، اعتیاد ، مراکز ، درمان اعتیاد