تاثیر معماری طبیعت گرا بر اکوتوریسم و توسعه پایدار (نمونه موردی : محمودآباد مازندران)

امروزه میل و رغبت عمومی در جهان برای ایجاد ارتباط میان معماری، طبیعت گرایی و گردشگری به سرعتدر حال افزایش است. کشورهای توسعه یافته به واسطه ی طبیعت گرایی پیوندی تکنولوژیک با فرم، مفهوم ومحتوای طبیعت برقرار وبا بروز خلاقیت و جذابیت در اثر معماری توانسته اند در راستای توسعه ی پایدار و جذبتوریست فعال باشند. در این مقاله برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش توصیفی- تحلیلی با راهبرد استدلالمنطقی استفاده شده است . برای این منظور مطالعات کتابخانه ای در مورد معماری طبیعت گرا و الگوهایبرداشت ازآن، توریسم و توسعه ی پایدار و چگونگی تعامل آنها با هم انجام شده است. نتایج بیانگر آن است باتوجه به پتانسیل های محمودآباد ضروری است که معماران و برنامه ریزان در جهت برقراری رابطه میان توریسمو معماری تلاش کنند. تبلیغات رسانه ای درباره جاذبه های طبیعی، برنامه ریزی جهت کسب سرمایه گذاری هایدولتی و خصوصی، جلب اعتماد عمومی و احداث مراکز تجاری – تفریحی و اقامتی با طراحی طبیعت گرا و پایدارو لوکس در نزدیکی جاذبه های اکوتوریستی سبب جذب توریست های داخلی و خارجی شده و رشد اقتصادیبرای شهروندان و در نهایت توسعه اکوتوریسم پایدار محمودآباد را به همراه دارد.

کلیدواژه ها:

معماری طبیعت گرا ، توریسم و طبیعت ، معماری پایدار ، معماری و توریسم