بررسی نمودهای معماری بومی پایدار در معماری مازندران

باگذشت چندین دهه از مطرح شدن معماری بومی پایدار در عرصه معماری، مجامع مختلف ملی وبین المللی راهکارهای متعددی برای تکامل آن ارایه نموده اند. معماری پایدار با رویکرد حفظ انرژی هایطبیعی، کاهش استفاده از سوخت های فسیلی و همزیستی با محیط و اقلیم مدنظر طراحان و فعالان عرصهمعماری قرار گرفته است. اندکی تامل در معماری پایدار و اصول آن ما را به معماری بومی و سنتی اینسرزمین خواهد رساند، چرا که معماران این سرزمین در اقلیم های مختلف توانسته اند بیشترین هماهنگی رابا محیط ایجاد کرده و با استفاده از محدودیت ها و امکانات، شرایط زیستی مناسبی را برای کاربران فراهمسازند. معماری مازندران یکی از نمونه های موفق معماری بومی است و چنان باظرافت با طبیعت درآمیختهاست که گویی جزیی از بستر و محیط طبیعی است. این درآمیختگی با توجه به قابلیت ها و همچنینمحدودیت های آن باعث همسو شدن معماری بومی مازندران و معماری پایدار شده است. چنان که تمیزدادن آنها از هم بسیار دشوار می نماید اگرچه معماری بومی در زمان و مکان خودش پایدار بوده و تقلیدصرف از آن نیز امری بیهوده است. در این پژوهش شناخت و استخراج ویژگی های نهان معماری پایدار درمعماری بومی مازندران مدنظر می باشد لذا سعی شده است مولفه های تاثیرگذار این نوع معماری تدقیق وشناسایی و پس از بررسی متون و نظریه های نظریه پردازان به رابطه بین نمادهای معماری بومی و معمارینوین با رویکرد پایداری پرداخته و درنهایت با استفاده از شیوه مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و رویکردتوصیفی نتایج به دست آمده از این پژوهش به روشن شدن اصول پایدار نهفته در معماری مازندران منجرمی گردد. هدف و ضرورت این تحقیق، توجه به معماری بومی و شناساندن نمودهای معماری پایدار می-باشد، چرا که توجهی دوباره را به معماری بومی معطوف نموده و از طریق آن معماری را به مباحث روزبین المللی نزدیک خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، معماری بومی ، استان مازندران ، ویژگی های معماری