نقش آموزش مداوم در تحولات فرهنگی جامعه

آموزش به معنای تجربه ای مبتنی بر یادگیری و به منظور ایجاد تغییرات نسبتا پایدار در فرد با هدف قادر سازی او به انجام کار و بهبود بخشی توانایی ها، تغییر مهارتها ، دانش ، نگرش و رفتار اجتماعی دانسته و تلقی شده است .بنابراینآموزش در واقع تغییر نگرش و مهارت افراد است.در فعالیت های روزمره، افراد با هدایت یکدیگر به طور هم زمان و مادام العمر، پیوسته ذخیره ی داده ها و شناخت خود رااز حقایق به اشتراک با یکدیگر می گذارند و به طور روز آمد در می آورند. یادگیری مداوم باعث ارتقاء سطح فکری افراد و بکارگیری توانایی های فردی بصورت دایم توسط افراد در جامعه میگردد که باعث ارتقای فرهنگ کار، توسعه و همزیستی بهتر خواهد شد. توسعه فرهنگی و مسایل فرهنگی از زیربنایی ترین نیازهای توسعه در جوامع می باشد. مردم در جامعه ای که پیشرفت اختیاری از سوی همگان دنبال شود، پیشرفت را آرزو نمی کنند ودولتمردان نیز با تمرکز بر ظرفیت های بومی، ازرقابت های آرمانی ومقایسه های بیهوده با برخی کشورها چشم می پوشند. زبان واقع گرایی فرهنگی است که مردم و مسیولان با فراگیری این فرهنگ پیشرفت های واقعی را دیده واز بزرگ نمایی یا منفی نگری بدبینانه دوری می کنند. باید درنظر گرفت پیشرفتی که همیشه ازبالا به پایین و بدون مشارکت مردم یک خاستگاه آغاز شود، به مرور رنگ خواهد باخت. در این مطالعه به بررسی نقش آموزش مداوم (مادام العمر) در توسعه فرهنگی ، آماده سازی زیرساخت های فرهنگی و همچنین تاثیر آموزش مداوم بر مکانهای فرهنگی از جمله کتابخانه و غیره ... پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

آموزش مداوم ، زیرساخت فرهنگی ، آموزش و پرورش ، تحولات فرهنگی