نقش بازآفرینی شهری در ارتقاء منزلت مکانی از نظر ساکنان (مطالعه موردی: خیابان ایران، تهران)

در دهه های اخیر شهرها در حال تجربه کردن رشد شتابان شهرنشینی، توسعه و گسترش بی رویه بوده اند. که این تغییرفضایی کالبدی عدم تعادل در ساختارهای اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی و محیطی شهرها را به همراه داشته است. عدم توجه به تعادل در ساختار شهری بویژه در بافت قدیمی و فرسوده شهر در گذشته نه چندان دور سبب تشدید دوگانگیدر بافت های شهر شده است. بافت های قدیمی و فرسوده شهری از مشکلات مهم مدیریت شهری معاصر است. خیابانایران در محله ایران و منطقه 12 شهرداری تهران با دارا بودن کارکرد غالب تجاری و همچنین بافت های با ارزشتاریخی و فرهنگی، در عین حال با مشکلات عدیده ای همچون فرسودگی بافت کالبدی، عدم تعادل در بین کاربری هایمختلف شهری، کاهش جمعیت ساکنین قدیم خود و پذیرش جمعیت جدید، تنزل پویایی و سرزندگی گذشته رو برواست. به همین دلیل این پژوهش به صورت توصیفی تحلیلی در صدد ارزیابی تاثیرات بازآفرینی بر ارتقاء منزلت مکانیدر خیابان ایران است. روش گردآوری اطلاعات میدانی و کتابخانه ای می باشد. در تجزیه و تحلیل داده ها و استخراجمهمترین راهبردها از مدل SWOT استفاده شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که منزلت مکانی خیابان ایراندر وضعیت نامطلوبی قرار دارد و تاثیر بازآفرینی بر آن بسیار کم بوده است. مجموعه نقاط داخلی و خارجی حاصل شدهاز مدل به ترتیب دارای نمرات 2.2 و 2.52 می باشد که نشان دهنده موقعیت محافظه کارانه خیابان ایران است.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی شهری ، منزلت مکانی ، مدل SWOT ، خیابان ایران ، تهران