معیارهای ارزیابی پیاده راه ها و رفتار فضایی عامل ایجاد مکث در پیاده راه های شهری

تغییر در نوع معیشت افراد نوعی جدید از زندگی یعنی زندگی شهری را به وجود آورد، با رشد جامعه صنعتی مدرن و افزایش تحرکات اجتماعی و جغرافیایی اشخاص، ارتباط نزدیک و پیوستگی اجتماع و مکان از دست رفت. در واقع یکی از دغدغه های شهرنشینی معاصر توجه کمتر به مسیرهای پیاده و معطوف شدن فعالیت های شهری به مسیرهای سواره می باشد. در این میان می توان به مسایلی از قبیل رنگ باختن حیات اجتماعی و تولد شهرهای بی روح و نبود مکان های مناسب برای تعاملاتاجتماعی در فضای شهری پرداخت، در مقابل موجب گشته خیابان های امروز تبدیل به گذرهایی باشند برای عابران پیاده و هیچ مکثی در صورت اجبار در آنها صورت نگیرد. طرح احداث فضاهای مکث شهری اهداف را دنبال می کند که جوابگوی نیازهای فراغت و آسایش روحی و روانی افراد در محیط های شهری می باشد. همچنین در دوران معاصر تکیه بر علوم انسانی و ترجیح عوامل روانشناختی و رفتارشناسی در طراحی فضای شهری، ارتقای کیفیت محیط را منوط به پاسخگویی فضا به نیازهای روانی و اجتماعی انسان می داند. پژوهش حاضر در تلاش است با درنظر گیری معیارهای مطلوب پیاده راه ها و نقش رفتار فضایی در ایجاد فضاهای مکث شهری را بررسی کرده و مشخص سازد این عوامل با وجود مهم تلقی شدن، به دلیل برخورداری از ویژگی های منحصر به فرد، نه تنها تعاملات اجتماعی فضاهای شهری را افزایش میدهند، بلکه در جهت ارتقاء سلامت روحی و روانی افراد، در محیط های شهری تاثیر به سزایی می گذارند.

کلیدواژه ها:

تعاملات اجتماعی ، فضای شهری ، فضای مکث ، پیاده راه ، رفتار فضایی