الگوهای بومی به مثابه الگوهای بی زمان در معماری خانه ایرانی. مطالعه موردی: شهر زواره

الگوهای بومی را میتوان فراتر از زمان و مکان خاص دانست که در معماری دیروز رایج بوده اند و گواه آن هم خانه هاییاست که با کمترین تغییری، زندگی امروزی در آنها جریان دارد. الگوهایی زنده و پویا که هویت بخش و حیات بخشانسان، شهر و بنا و نیز صورت عینی و ملموس تمایلات فطری و باورهای انسانی هستند.هدف اصلی این پژوهش پرداختن به نظام سکونت در خانه های بومی (زواره)، تداوم ارزش ها و شناخت و جستجوی وجوهالگوهای سکونت بومی در خانه های دیروز و همچنین نحوه انطباق این الگوها با شرایط امروزی است تا بتوان در جهتتداوم الگوهای بومی برای خلق معماری اصیل ایرانی حرکت کرد.روش گردآوری اطلاعات شامل مطالعات کتابخانه ای و میدانی است. به این ترتیب که مطالعه منابع مرتبط و مشاهداتمیدانی از شهر زواره به منظور تصویربرداری از رابطه متقابل میان رفتارهای ساکنان و کالبد دیروز و امروز، به صورتتوامان بوده و با توجه به مشاهدات شخصی، مفاهیم و مبانی نظری مرتبط با معماری بومی و ضرورت تداوم الگوهای بومیخانه دیروز در خانه امروز از میان منابع استخراج شده است و در نهایت با دسته بندی داده ها، نتایج ارایه شده اند.یافته های پژوهش حاکی از آن است که با استفاده از الگوهای معماری بومی در خانه امروز میتوان در کنار تغییراتمنطقی و ناگریز زندگی مدرن، به تجربیات ارزشمند گذشته نیز بها داد و تلفیقی صحیح از تکنولوژی، صنعت و سنت را بهکار گرفت. به عبارت دیگر با توجه به معماری امروز که الگوی آن بیالگویی است، نیاز است خارج از قالب کالبدی اینالگوها برای خانه امروز طراحی شود؛ به گونه ای که در بردارنده مفاهیم و معانی والای آنها باشد.

کلیدواژه ها:

الگوهای بومی (بیزمان) ، تداوم ارزش ها ، خانه امروز ، زواره