امکان سنجی بارورسازی ابرها در منطقه سیستان با استفاده از پارامترهای هواشناسی

با توجه به قرارگیری منطقه سیستان در یکی از گرم و خشک ترین اقلیم های کره زمین، این منطقه همواره در معرض خشکسالی های شدید قرار داشته است. کمبود بارش (میانگین 59 میلی متر) به همراه تبخیر بسیار زیاد (میانگین 4747 میلی متر)، عمق کم دریاچه هامون و همچنین عدم برقراری حق آبه سیستان توسط دولت افغانستان، از جمله مهمترین عوامل تشدید کننده خشکسالی سیستان هستند. بارورسازی ابرها از جمله راه های موثر کاهش خشکسالی هیدرولوژیکی است. بعبارتی بارور سازی ابرها اجرای فرایندی هوشمندانه بر روی ابرهای مستعدی است که در حالت عادی بارش انجام نمی دهند. این عمل موجب بارش ابرهای مستعد شده وس بب افزایش اب قابل استفاده در دسترس و جلوگیری از ریزش نابجای تگرگ های مخرب خواهد شد. در این مقاله با بررسی پارامترهای هواشناسی، امکان بارورسازی ابرها در منطقه مورد مطالعه قرار گرفته است. ابتدا با بررسی و تحلیل پارامترهای هواشناسی نظیر دما (میانگین، بیشینه و کمینه)، بارش، تعداد روزهای بخبندان و تعداد روزهای توام با گردو غبار در ایستگاه های سینوپتیک زابل و زهک، ماه های مستعد جهت بارورسازی انتخاب گردید. سپس با استفاده از نقشه های آزمایشگاه تحقیقاتی سیستم زمین (ESRL) پارامترهای هواشناسی هم دما، سرعت و جهت باد در ماه های مورد نظر، امکان وقوع بارش در صورت بارور سازی بررسی شد. در انتها مشخص گردید ماه های نوامبر، دسامبر، ژانویه، فوریه و مارس جهت بارور سازی مناسب خواهند بود.

کلیدواژه ها:

بارورسازی ابرها ، منطقه سیستان ، خشکسالی هیدرولوژیکی