بررسی آزمایشگاهی اثر شکاف روی کنترل آبشستگی موضعی پایه پل

در طول تاریخ نیاز به آب موجب شده جوامع در کنار رودخانه ها شکل بگیرند و در پی آن برخورد انسان با پدیده های مرتبط با آب زیاد باشد. به همین علت از سال ها پیش به مطالعه و شناخت این پدیده ها پرداخته شده است. پل یکی از پرکاربردترین سازه های مرتبط با آب است که به طور مستقیم با جان انسان ها مرتبط است. یکی از مهم ترین عوامل تخریب پل ها در جهان، آبشستگی موضعی اطراف پایه های پل است. آبشستگی جابه جایی رسوبات بستر رودخانه است که به علت حرکت سیال آب روی ذرات، صورت می گیرد و سالانه خسارات جانی و مالی زیادی به وجود می آورد. ازاین رو تحقیقات زیادی روی روش های کنترل و کاهش آبشستگی انجام گرفته است. یکی از روش های ارایه شده توسط محققان استفاده از شکاف در پایه پل هاست. در تحقیق حاضر اثر به کارگیری شکاف روی آبشستگی موضعی اطراف پایه پل به صورت آزمایشگاهی مورد بررسی قرارگرفته است. برای این منظور از شکاف مربعی شکل در تراز قرارگیری هم تراز بستر در سه عدد فرود 3/0 و 27/ 0 و 24/0 مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج نشان داد حضور شکاف موجب کاهش عمق آبشستگی حداکثر می شود و با افزایش عدد فرود جریان، عمق آبشستگی حداکثر و حجم چاله ی آبشستگی افزایش می یابد و عملکرد شکاف کاهش پیدا می کند

کلیدواژه ها:

آبشستگی موضعی ، شکاف ، پایه پل