ارزیابی کارایی مسیریابی های AODV و DSR در شبکه های موردی سیار

شبکه های موردی سیار مجموعه ای از گره های بی سیم سیار هستند که می تواند با یکدیگر بدون استفاده از هیچ گونه زیر ساختی ارتباط برقرار کنند. پروتکل های مسیریابی متعددی در این شبکه ها توسعه یافته اند. در شبکه های موردیسیار نیاز به یک پروتکل مسیریابی کارآمد و با کیفیت به منظور حمایت از برنامه های کاربردی چند رسانه ای مانند صدا و ویدیو مشهود است. برای چنین برنامه های کاربردی کنترل پارامترهای کیفی از قبیل پهنای باند، تاخیر، نوسان در تاخیرضروری می باشد. . طراحی و توسعه الگوریتم های مسیر یابی مبتنی بر کیفیت خدمات در حال افزایش است. در این مقاله به بررسی پروتکل های مسیریابی AODV و DSR از نقطه نظر نحوه ارایه کیفیت خدمات آن ها می پردازیم. بدین منظور با استفاده از شبیه ساز OPNET و طراحی سناریوهای مختلف به تحلیل و مقایسه این پروتکل ها پرداختیم. نتایجبدست آمده نشان می دهد که پروتکل DSR در ترافیک های مبتنی بر صدا و تا زمانی که تحرک گره ها حداقل نگه داشته شود مناسب تر از پروتکل AODV است و وقتی تحرک و اندازه ی شبکه افزایش می یابد AODV انتخاب بهتری می باشد. اما به هنگامی که منابع نرم افزاری حجیم مانند صوت و تصویر مورد نظر باشد، ماهیت مبتنی بر تقاضا بودن AODV به شدت مانع عملکرد خوب شبکه می شود.

کلیدواژه ها:

نرم افزار آپ نت ، کیفیت خدمات ، الگوریتم DSR ، الگوریتم AODV ، شبکه های موردی سیار