بهبود مسیریابی شبکه های بی سیم با پروتکل AODV

یکی از معروف ترین پروتکل های مسیریابی در شبکه های موردی، پروتکل AODV است. این پروتکل بر مبنای تقاضا برای برقراری مسیر از طرف فرستنده کار می کند.به این معنی که زمانی مسیر ایجاد می شود که گره ای نیاز به ارسال اطلاعات به مقصد داشته باشد. این پروتکل تنها زمانی مسیر را حفظ می کند که توسط منبع موردنیاز باشد. ویژگی های مهمی که در این پروتکل وجود دارد ایجاد مسیرهای بدون دور در شبکه، خود آغازی و مقیاس پذیری است. متناسب با رشد شبکه های موردی موضوع مسیریابی نیز یکی ازنگرانی های مربوط به آن شده است. برخی از ویژگی ها در شبکه های موردی مانند پویایی ساختار شبکه، تحرک گره ها، اعتماد گره ها به یکدیگر و ارتباط راحت بین آنها، محدودیت توان مصرفی در آنها، نبود مدیریت مرکزی برای بررسی رفتارها و عملکردها، نبود خطوط دفاعی مشخص و… باعث شده تا مسیریابی در این شبکه ها اهمیت خاصی داشته باشد. در اینجا پروتکل AODV بر اساس پارامترهای تاخیر زمان ، میزان سربار شبکه ، بار شبکه و توان شبکه بررسی شده است. و نتیجه آن با دیگر پروتکل های اساسی مورد استفاده چون TORA، DSR مقایسه گردید که در نهایت با توجه به تنظیم پارامترهای اولیه در حالات مختلف و کارایی بهتر در شبکه های متحرک و مقیاس پذیری بهتری پروتکل AODV پی برده ایم

کلیدواژه ها:

پروتکل AODV ، بهبود پروتکل AODV ، مسیریابی در شبکه های MANNET