بررسی وضعیت آنتی بیوتیک در شیرهای منطقه مازندران و تاثیر آن بر روی پارامترهای تخمیری ماست

با گسترش روش های نوین دامپروری و افزایش احتمال رخداد بیماری ها در پرورش متراکم دام ها استفاده از آنتی بیوتیک ها برای رشد و نمو مطلوب، کنترل ورم پستان و بیماری های سیستمیک و موضعی در گله های گاو شیری رایج گشته است. عدم رعایت زمان منع مصرف و نیز مصرف بیش از میزان توصیه شده، سبب حضور باقی مانده دارویی در مواد غذایی با منشا دامی و به ویژه شیر گشته است. وجود بقایای آنتی بیوتیکی در شیر سبب عدم انعقاد لاکتیکی می شود. عدم انعقاد لاکتیکی شیر در برخی شیرهای دریافتی کارخانجات شیر از جمله مشکلاتی است که باعث به خطر افتادن منافع دامداران و واحدهای تولید فرآورده های شیر مخصوصا ماست و پنیر می شود. به دلیل اثرات زیانبار باقیمانده های دارویی بر سلامت انسان و عدم انعقاد لاکتیکی شیر، پایش حضور آنتی بیوتیک ها در مواد غذایی از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر وجود آنتی بیوتیک بر روی انعقاد لاکتیکی ماست، با فرض وجود آنتی بیوتیک بتالاکتام که مانع از انعقاد لاکتیکی ماست می شود می باشد. نتایج نشان داد مقادیر پتانسیل اکسیداسیون و احیا ماست با افزایش غلظت بتالاکتام کاهش و با افزایش دمای انکوباسیون افزایش می یابد. همچنین مقادیر اسیدیته ماست با افزایش غلظت بتالاکتام کاهش و با افزایش دمای انکوباسیون افزایش می یابد. بررسی تاثیر دما و غلظت های مختلف بتالاکتام بر تغییرات pH ماست نشان داد با افزایش غلظت بتالاکتام مقادیر pH افزایش و با افزایش دمای انکوباسیون مقادیر pH کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

بیماری های سیستمیک ، بقایای آنتی بیوتیک ، عدم انعقاد لاکتیکی ، ماست ، بتالاکتام