ارتباط انسان با طبیعت و تاثیر آن در معماری

انسان قرن حاضر با آنکه هزاران سال پیش میزیسته است تفاوت بسیار دارد. او مسخ دست ساختههای خویش شده و از طبیعت و ذات خویش فاصله گرفته است. نگاهش به همه چیز مادی شده و تنها هدف در ارتباط با آنچهدر اطرافش هست را تبدیل آنها به فرآوردهای برای پاسخگویی به نیازش می داند. بسیاری از پژوهشگران و روانشناسان برقراری رابطه مجدد با طبیعت را راهکاری برای بازگشت هویت ناب انسانی میدانند. کوهنوردی یکیاز شیوههای ارتباط با طبیعت است که علاوه بر ایجاد آرامش و سلامت روحی بر ایجاد سلامت جسمی نیز موثر میباشد. هدف از انتخاب کوهنوردی نزد اغلب علاقهمندان تنها پرداختن به ورزش نیست بلکه رفتن به آغوش طبیعت و بهرهگیری از سکوت و آرامش آن میباشد. انسان در طبیعت درس خداشناسی میگیرد و باز مییابد حضورش در این کره خاکی برای هدفی بوده است و با غرق شدن در زندگی ماشینی چقدر از آنچه باید باشدفاصله گرفته است. ایجاد تاسیسات و زیرساختهای لازم در طبیعت باعث میشود که امکان استفاده بهینه از جاذبههای طبیعی فراهم شود. توسعه سازههای کوهستانی در گردشگاههای کوهستانی موجب ایجاد بستری امن برای کوهنوردان و گردشگران میشود. ایجاد امکانات رفاهی و خدماتی در این سازهها این امکان را فراهم میآورد که فرد با دغدغه کمتری از حضور در طبیت لذت برده و به تفکر و تامل بپردازد

کلیدواژه ها:

انسان ، طبیعت ، معماری ، سازه های کوهستانی