نگاهی به ساختار و تزیینات در معماری ایرانی اسلامی

نگاهی اجمالی بر تعاریف حاضر درباره ی طراحی معماری ثابت می کند که دانشمندان تعاریف گوناگونی را ذکر کرده اند. برطبق اسناد تاریخی نظیر کتاب ها، سفرنامه ها ،تصاویر و سنگ نوشته ها ،طراحی معماری به دو گروه تقسیم می شود: اولا،طراحی های معماری به عنوان زمینه ای هنری معرفی شده بودند و طراح به عنوان یک هنرمند محسوب می شد.ظاهرا،ساختمان هایی که شامل گروه اول هستند، تزیینات یا اشکال بی نظیری را دارا می باشند.علاوه بر این ،این بناها به ویژه برای استفاده نوع بشر ساخته نمی شوند و به عنوان بناهای یادبود، آرامگاه ها و مقبره مد نظر هستند.در نتیجه ارتباط افراد با این مکان ها به صورت غیرمستقیم می باشد.از طرفی،گروه دوم متشکل از ساختمان هایی هستند که به عنوان خانه، مسجد،مدرسه،کاروانسرا و بازار از آنها استفاده می شوند.بدیهی است که سازندگان و معماران، توپوگرافی و ساختار را به دقت رعایت می کنند و اولویت به فن و تکنیک داده شده تا اینکه به زیبایی.هدف از این مقاله جمع آوری تعاریف مختلف و مناظره بر سر اینکه کدام یک از موضوعات در معماری اسلامی پیشین ایران برتر بوده است ، می باشد

کلیدواژه ها:

زیبایی ، معماری اسلامی ، ساختار ، طراحی