تاثیر القای تتراپلوییدی بر بازماندگی، رشد و ترکیب اسیدهای آمینه قزل آلای رنگین کمانOncorhynchus mykiss

ماهی قزل آلای رنگین کمان Oncorhynchus mykiss به دلیل رشد سریع و سازگاری مناسب با شرایط محیطی یکی از مهمترین گونه های تجاری است که در ایران پرورش داده می شود. القای تتراپلوییدی بواسطه شوک دمایی یکی از روش های موثر برای تولید ماهیان پلی پلویید در صنعت آبزی پروری است که می تواند تغییراتی را در ویژگی های بیوانرژتیک در پی داشته باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر القای تتراپلوییدی در قزل آلای رنگین کمان بر بازماندگی، رشد، ویژگی های لاشه و همچنین ترکیب اسید های چرب عضله بود. برای این کار از 8 مولد ماده با میانگین وزن 1600±246 گرم و 6 مولد نر با میانگین وزن 1393±186 گرم که از نظر سنی 4 ساله بودند استفاده شد. شوک دمایی65 ساعت درجه بعد از لقاح و به مدت 10 دقیقه و با دمای 28 درجه سانتی گراد اعمال شد. نتایج نشان داد درصد القای تتراپلوییدی 68/21±2 درصد بود که با اندازه گیری گلبول های قرمز مشخص شد. نرخ بازماندگی از مرحله لقاح تا چشم زدگی در گروه تتراپلویید 68/33 ±1/20 بود که نسبت به گروه دیپلویید که 92/12±1/59 به طور معناداری کاهش یافت p<0/05 بازماندگی در مرحله چشم زدگی تا تخم گشایی در گروه تتراپلویید 55/33±1/3345 بود که نسبت به گروه دیپلویید که 98/10±0/45 به طور معناداری کاهش یافت p<0/05 از نظر شاخص های رشد نظیر وزن نهایی و افزایش وزن در انتهای دوره آزمایش یعنی38 روز بعد از شروع تغذیه فعال گروه تتراپلویید به طور معناداری بهتر از گروه دیپلویید بود p<0/05

کلیدواژه ها:

قزل آلای رنگین کمان Oncorhynchus mykiss ، تتراپلوییدی ، بازماندگی ، اسید آمینه